Ta strona umożliwia wyświetlenie i konfigurowanie kanału transportu HTTP. Ten typ kanału transportowego obsługuje żądania HTTP od klienta zdalnego.
Kanał transportu HTTP analizuje żądania HTTP, a następnie odnajduje odpowiedni kanał aplikacji do obsługi żądania i wysłania odpowiedzi.
Aby wyświetlić tę stronę Konsoli administracyjnej, kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > nazwa_serwera > Porty. Następnie należy znaleźć port dla kanału HTTP, którego ustawienia mają zostać wyświetlone lub skonfigurowane, i kliknąć opcję Wyświetl powiązane transporty. Kliknij nazwę łańcucha transportu zawierającego ten transport HTTP, a następnie kliknij nazwę kanału transportu HTTP.
Określa nazwę kanału transportowego HTTP.
Pole nazwy nie może zawierać następujących znaków: # \ / , : ; " * ? < > | = + & % '
Nazwa ta musi być unikalna dla wszystkich kanałów w systemie. Przykładowo kanał transportu HTTP oraz kanał transportu TCP nie mogą mieć tej samej nazwy, jeśli znajdują się w tym samym systemie.
Typ danych | String |
Określa priorytet tego kanału w stosunku do innych kanałów w danym łańcuchu transportu. Właściwość ta jest używana jedynie wtedy, gdy włączono współużytkowanie portów, a łańcuch transportowy zawiera wiele kanałów, do których można przekazywać dane. Kanał o najniższej wadze rozróżniania w łańcuchu jest pierwszym, który sprawdza dane przychodzące i określa, czy jest on ich właścicielem.
Typ danych | Dodatnia liczba całkowita |
Wartość domyślna | 0 |
Określa czas (w sekundach), przez jaki kanał transportowy HTTP czeka na zakończenie żądania odczytu w gnieździe po wystąpieniu pierwszego odczytu. Oczekiwany odczyt może być częścią treści żądania odczytu, takiego jak POST, lub częścią nagłówków, jeśli wszystkie nagłówki nie są odczytywane jako część pierwszego odczytu występującego w gnieździe dla tego żądania.
Typ danych | Integer |
Wartość domyślna | 60 sekund |
Określa czas (w sekundach), przez jaki kanał transportowy HTTP czeka na przesłanie każdej porcji danych odpowiedzi w gnieździe. Ten limit czasu zazwyczaj występuje tylko w sytuacjach, gdy operacje zapisu są izolowane za nowymi żądaniami. Może to nastąpić, gdy klient wykazuje niski współczynnik ilości danych lub karta sieciowa (NIC) serwera jest nasycona operacjami wejścia-wyjścia.
Jeśli niektóre klienty wymagają więcej niż 300 sekund na odebranie zapisywanych w nich danych, należy zmienić wartość określoną dla parametru limitu czasu operacji zapisu. Niektóre klienty są wolne i wymagają więcej niż 300 sekund na odebranie danych, które są do nich wysyłane. Aby upewnić się, że klienty są zdolne do odebrania wszystkich danych, zmień wartość określoną dla tego parametru na okres czasu w sekundach wystarczający do odebrania wszystkich danych. Po zmianie tego ustawienia należy upewnić się, że nowa wartość wciąż chroni serwer przed szkodliwymi klientami.
Typ danych | Integer |
Wartość domyślna | 60 sekund |
Określa czas (w sekundach), przez jaki kanał transportowy HTTP umożliwia bezczynność gniazda między żądaniami.
Typ danych | Integer |
Wartość domyślna | 30 sekund |
Po zaznaczeniu tej opcji połączenia kanału transportu HTTP pozostają otwarte między żądaniami. Pozostawienie otwartych połączeń pozwala pominąć czynności konfiguracyjne oraz obniżyć koszty związane z gniazdami, jeśli klienci zwiększają obciążenie, wysyłając wiele żądań.
Jeśli klienci wysyłają tylko pojedyncze żądania przez długie okresy czasu, zalecane jest wyłączenie tej opcji i natychmiastowe zamykanie połączeń, a nie skonfigurowanie przez kanał transportu HTTP limitów czasu w celu zamknięcia połączenia w późniejszym czasie.
Domyślną wartością jest true (prawda), co zazwyczaj jest optymalnym ustawieniem.
Po wybraniu tej opcji liczba trwałych żądań na połączenie jest nieograniczona.
Po wybraniu tej opcji liczba trwałych żądań na połączenie zostaje ograniczona do liczby określonej we właściwości Maksymalna liczba trwałych żądań. To ustawienie właściwości jest ignorowane, jeśli właściwość Użyj trwałych połączeń (z utrzymywaną aktywnością) nie została włączona.
Zmień wartość określoną dla parametru Maksymalna liczba trwałych żądań, aby zwiększyć liczbę żądań, które mogą zostać przesłane za pośrednictwem połączenia przed jego zamknięciem. Jeśli opcja Użyj trwałych połączeń została włączona, parametr Maksymalna liczba trwałych żądań będzie kontrolował liczbę żądań, które mogą zostać przesłane za pośrednictwem połączenia przed jego zamknięciem. Wartością domyślną jest 100. Ta wartość powinna zostać ustawiona na taką, która odpowiada sytuacji, gdy wszystkie lub większość klientów ma otwarte połączenie podczas wysyłania wielu żądań w obrębie tej samej sesji. Poprawne ustawienie tego parametru pomaga ominąć zbędną konfigurację oraz obniżyć koszty gniazd.
W przypadku testowych scenariuszy, w których klient nigdy nie zamyka gniazda, lub gdzie gniazda są serwerami proxy lub serwerami WWW występującymi przed serwerem aplikacji, ustawienie wartości -1 spowoduje wyłączenie przetwarzania oraz ograniczenie liczby żądań w obrębie pojedynczego połączenia. Trwały limit czasu będzie nadal zamykał niektóre bezczynne gniazda i zabezpieczał serwer przed wyczerpaniem się zasobów otwartych gniazd.
Określa maksymalną liczbę trwałych żądań dozwolonych w ramach jednego połączenia HTTP. Można dodać wartość do tego pola, tylko jeśli została wybrana właściwość Maksymalna liczba trwałych żądań dla połączenia.
Jeśli opcja Użyj trwałych połączeń została włączona, parametr Maksymalna liczba trwałych żądań będzie kontrolował liczbę żądań, które mogą zostać przesłane za pośrednictwem połączenia przed jego zamknięciem. Wartością domyślną jest 100. Ta wartość powinna zostać ustawiona na taką, która odpowiada sytuacji, gdy wszystkie lub większość klientów ma otwarte połączenie podczas wysyłania wielu żądań w obrębie tej samej sesji. Poprawne ustawienie tego parametru pomaga ominąć zbędną konfigurację oraz obniżyć koszty gniazd.
W przypadku testowych scenariuszy, w których klient nigdy nie zamyka gniazda, lub gdzie gniazda są serwerami proxy lub serwerami WWW występującymi przed serwerem aplikacji, ustawienie wartości -1 spowoduje wyłączenie przetwarzania oraz ograniczenie liczby żądań w obrębie pojedynczego połączenia. Trwały limit czasu będzie nadal zamykał niektóre bezczynne gniazda i zabezpieczał serwer przed wyczerpaniem się zasobów otwartych gniazd.
Jeśli zostanie określona wartość 0 lub 1, dla każdego połączenia będzie dozwolone tylko jedno żądanie.
Typ danych | Integer |
Wartość domyślna | 100 |
Służy do określania maksymalnej wielkości nagłówka (w bajtach), który może zostać zawarty w żądaniu HTTP.
Ustawienie tej właściwości na rzeczywisty rozmiar dla aplikacji pomaga zapobiegać atakom typu odmowa usługi (DoS), które, używając dużych nagłówków w żądaniu HTTP, powodują, że zasoby systemu, takie jak aplikacje obsługujące żądania HTTP, są praktycznie niedostępne dla ich zamierzonych użytkowników.
Wartość domyślna tej właściwości to 32768 bajtów.
Określa maksymalną liczbę nagłówków, które mogą zostać zawarte w pojedynczym żądaniu HTTP.
Nadanie tej właściwości wartości odpowiadającej faktycznej liczbie nagłówków dla używanych aplikacji pomaga zapobiegać atakom typu odmowa usługi (DoS). Ataki tego typu polegają na użyciu dużej liczby nagłówków w żądaniu HTTP, co powoduje, że zasoby systemu, takie jak aplikacje przetwarzające żądania HTTP, są praktycznie niedostępne dla użytkowników, dla których są przeznaczone.
Wartość domyślna tej właściwości to 50.
Zaznaczenie tej opcji spowoduje ograniczenie wielkości treści żądania HTTP.
Ta właściwość może być używana w celu zapobiegania atakom typu odmowa usługi, które, używając treści żądania HTTP o dużej wielkości, powodują, że zasoby systemu, takie jak aplikacje przetwarzające żądania HTTP, są praktycznie niedostępne dla ich zamierzonych użytkowników.
Określa w bajtach maksymalny limit wielkości treści żądania HTTP. Jeśli rozmiar zostanie przekroczony, żądanie nie zostanie przetworzone.
Wartość do tego pola może zostać dodana tylko wtedy, gdy została zaznaczona właściwość Ograniczaj rozmiar buforu treści żądania.
Ustawień w tej sekcji można używać do konfigurowania i włączania rejestrowania dostępu NCSA lub do rejestrowania błędów HTTP. W przypadku uruchomienia produktu w systemie z/OS możesz również użyć tej sekcji do konfigurowania i włączania rejestrowania FRCA (Fast Response Cache Accelerator). Włączenie dowolnej usługi rejestrowania obniża wydajność serwera.
Aby usługi rejestrowania były uruchamiane po uruchomieniu serwera, kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > nazwa_serwera. Następnie w sekcji Rozwiązywanie problemów kliknij pozycję Rejestrowanie błędów HTTP, dostępu NCSA oraz akceleratora FRCA, a następnie wybierz opcję Włącz usługę rejestrowania po uruchomieniu serwera. Po włączeniu tej opcji dowolna włączona usługa rejestrowania błędów HTTP, dostępu NCSA lub akceleratora FRCA zostanie uruchomiona automatycznie po uruchomieniu serwera.
Domyślnie opcja Użyj globalnej usługi rejestrowania jest włączona dla rejestrowania dostępu NCSA. Oznacza to, że ustawienia rejestrowania dostępu NCSA zostaną domyślnie ustawione na określone na stronie Rejestrowanie błędów HTTP, dostępu NCSA oraz akceleratora FRCA w Konsoli administracyjnej. Aby zmienić te ustawienia dla określonego kanału transportowego HTTP, rozwiń sekcję Rejestrowanie dostępu NCSA, a następnie wybierz opcję Użyj rejestrowania specyficznego dla łańcucha.
Po wybraniu tej opcji zapis żądań przychodzących klientów obsługiwanych przez kanał transportowy HTTP jest przechowywany w pliku dziennika dostępu NCSA.
Określa ścieżkę katalogu i nazwę pliku dziennika dostępu NCSA. Podając ścieżkę do katalogu, można używać standardowego podstawiania zmiennych, na przykład zmiennej $(SERVER_LOG_ROOT).
W przypadku uruchamiania produktu w systemie z/OS
należy podać zmienną konkretnego serwera, na przykład $(SERVER_LOG_ROOT), aby zapobiec kolizjom nazw plików dziennika.
Określa maksymalną wielkość pliku dziennika dostępu NCSA w megabajtach. Po osiągnięciu wielkości maksymalnej zostanie utworzony plik dziennika archiwalnego nazwa_pliku_dziennika. Jednak za każdym razem, gdy aktywny plik dziennika przekroczy wielkość pliku archiwum, plik archiwum zostanie zastąpiony aktualną wersją aktywnego pliku dziennika.
Służy do określania maksymalnej liczby wersji historycznych pliku dziennika dostępu NCSA przechowywanych w celach referencyjnych.
Określa format informacji dostępu klienta wyświetlanych w pliku dziennika NCSA. Jeśli wybrano format Wspólny, pozycje dziennika zawierają dane żądanego zasobu i kilka dodatkowych informacji, natomiast nie są rejestrowane dane odwołania, agenta użytkownika ani informacje cookie. Jeśli wybrano format Złożony, pozycje zawierają także dane odwołania, agenta użytkownika i informacje cookie.
Domyślnie opcja Użyj globalnej usługi rejestrowania jest włączona dla rejestrowania błędów. Oznacza to, że ustawienia rejestrowania błędów zostaną domyślnie ustawione na określone na stronie Rejestrowanie błędów HTTP, dostępu NCSA oraz akceleratora FRCA w Konsoli administracyjnej. Aby zmienić te ustawienia dla określonego kanału transportowego HTTP, rozwiń sekcję Rejestrowanie błędów, a następnie wybierz opcję Użyj rejestrowania specyficznego dla łańcucha.
Jeśli to pole jest wybrane, błędy HTTP występujące podczas przetwarzania żądań klientów przez kanał HTTP są zapisywane w pliku dziennika błędów HTTP.
Wskazuje ścieżkę katalogu i nazwę pliku dziennika błędów HTTP. Podając ścieżkę do katalogu, można używać standardowego podstawiania zmiennych, na przykład zmiennej $(SERVER_LOG_ROOT).
W przypadku uruchamiania produktu w systemie z/OS
należy podać zmienną konkretnego serwera, na przykład $(SERVER_LOG_ROOT), aby zapobiec kolizjom nazw plików dziennika.
W polu tym jest określona maksymalna wielkość pliku dziennika błędów HTTP w megabajtach. Po osiągnięciu wielkości maksymalnej zostanie utworzony plik dziennika archiwalnego nazwa_pliku_dziennika. Jednak za każdym razem, gdy aktywny plik dziennika przekroczy wielkość pliku archiwum, plik archiwum zostanie zastąpiony aktualną wersją aktywnego pliku dziennika.
Określa maksymalną liczbę historycznych wersji pliku dziennika błędów HTTP, które są przechowywane, aby w przyszłości można się było do nich odwołać.
Określa typ komunikatów o błędach rejestrowanych w pliku dziennika błędów HTTP.
Zaznaczone odsyłacze (online) wymagają dostępu do Internetu.