Temat zawiera opis ustawień reguł routingu w
konfiguracji zaawansowanej w celu zapewnienia, że żądania zadań będą
przesyłane prawidłowo do właściwego klastra serwera ogólnego. W temacie
znajduje się opis tworzenia, usuwania i zmiany reguł routingu.
Aby wyświetlić tę stronę Konsoli administracyjnej, kliknij opcję
Serwery
> Serwery proxy > nazwa_serwera > Ustawienia serwera
proxy HTTP > Reguły kierowania przepływem zadań.
Przed utworzeniem reguł kierowania przepływem zadań używanych do kierowania
przepływem żądań do
serwerów należy zdefiniować klaster serwera ogólnego (Serwer >
Klastry serwera ogólnego), grupę identyfikatorów URI (Środowisko >
Grupy identyfikatorów URI). Opcjonalnie można też utworzyć odpowiednie hosty
wirtualne (Środowisko > Hosty wirtualne > host_domyślny).
Reguły kierowania przepływem zadań są stosowane do kierowania przepływem
żądań zadań dla węzłów innych niż serwer aplikacji IBM WebSphere Application
Server. Ponadto administrator systemu może, za pomocą reguł kierowania przepływem zadań,
przekierowywać zadania bez nadmiernego obciążenia środowiska.
Możliwość taka jest przydatna w przypadku wyłączenia węzłów na potrzeby konserwacji.
Administrator systemu może na przykład skonfigurować regułę routingu, aby kierowała /images/* do klastra serwera ogólnego
ImageServerCluster. W sytuacji, gdy klaster ImageServerCluster musi być
wyłączony, administrator może skierować pliki /images/* do
innego klastra za pomocą podobnej funkcji lub zastosować regułę przekierowania. Z tego powodu grupy identyfikatorów URI mogą być określane niezależnie od położenia w klastrach serwerów ogólnych. Jeśli klaster serwera ogólnego musi zostać zamknięty, grupa identyfikatorów URI może być skierowana ponownie w dowolne miejsce. Po utworzeniu klastra serwera ogólnego przez wprowadzenie nazwy, można skonfigurować klaster za pomocą
odsyłacza do portów przeznaczonych do utworzenia elementów klastra.
Reguły routingu stosują skonfigurowane hosty wirtualne i identyfikatory URI jako kryteria wyboru. Serwer proxy skanuje wszystkie nadchodzące żądania i porównuje ich treść z
identyfikatorami URI i z nagłówkiem hosta. Następnie, na podstawie nazwy hosta
wirtualnego i identyfikatorów URI skonfigurowanych w regule, wybiera żądania zgodne z kryteriami. Utworzenie reguły routingu wymaga utworzenia
grupy unikalnych identyfikatorów zasobów (grupy URI) dla tej reguły. W
przypadku routingu do klastra serwera ogólnego konieczne jest też
utworzenie klastra przed zdefiniowaniem reguły routingu. Aby utworzyć
grupę identyfikatorów URI, wykonaj następujące czynności:
- Utwórz nazwę reguły routingu.
- Określ, czy reguła ma być aktywna. Reguły routingu mogą być utworzone, ale nieaktywne. Taka możliwość jest przydatna podczas planowania konserwacji węzłów i w sytuacjach awaryjnych.
- Z menu rozwijanego wybierz nazwę hosta wirtualnego. Pole nazwy hosta wirtualnego jest polem konfigurowanym fabrycznie, umożliwiającym wybór
z listy hostów wirtualnych zdefiniowanych w danej komórce. Jeśli szukany host
wirtualny nie jest widoczny w menu, kliknij opcję Środowisko > Hosty
wirtualne i zdefiniuj hosta.
- Wybierz grupę identyfikatorów URI dla reguły routingu. Lista w polu grupy identyfikatorów URI jest zapełniona wszystkimi
skonfigurowanymi fabrycznie grupami identyfikatorów URI w danej komórce. Jeśli
szukana grupa identyfikatorów URI nie jest widoczna, kliknij opcję
Środowisko > Grupy identyfikatorów URI i
utwórz nową grupę.
- Wybierz i zdefiniuj regułę routingu. Opcja ta określa
sposób kierowania przepływem żądań zgodnych ze zdefiniowanym
hostem wirtualnym i grupą identyfikatorów URI. W polu tym są dostępne trzy opcje:
- Klaster serwera ogólnego: Kieruje żądania do konfigurowanego fabrycznie klastra serwera ogólnego. Klaster serwera ogólnego można wybrać z listy rozwijanej.
- Błąd: Odrzuca żądania i zwraca określony kod statusu HTTP.
- Przekieruj: Przekierowuje klienta do określonego adresu URL. Za pomocą tej opcji można zapewnić
przekierowanie żądania przez protokół SSL (Secure Sockets Layer).