وڪيپيڊيا sdwiki https://sd.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%8F%DA%A9_%D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%88 MediaWiki 1.39.0-wmf.26 first-letter ذريعات خاص بحث واپرائيندڙ واپرائيندڙ بحث وڪيپيڊيا وڪيپيڊيا بحث فائل فائل بحث ذريعات وڪي ذريعات وڪي بحث سانچو سانچو بحث مدد مدد بحث زمرو زمرو بحث باب باب بحث TimedText TimedText talk ماڊيول ماڊيول بحث گيجيٽ گيجيٽ بحث گيجيٽ وصف گيجيٽ وصف بحث 0 2948 240415 240414 2022-08-28T19:30:56Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" /> .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. واپسي ۾ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي. ۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] 828bct6vtrmx17sej3zhk23cz1ra7wp 240416 240415 2022-08-28T19:47:03Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ان ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. واپسي ۾ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي. ۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] o5brkivl0iivg587b7upr6ekzwxt8ne 240417 240416 2022-08-28T20:18:45Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] aj5fyb4rn7ioduszo0afcmauwhoyzbo 240418 240417 2022-08-28T20:21:00Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] mgqnd0j4qoeq6glbg2lm62rrn68polx 240419 240418 2022-08-28T20:21:13Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] ru30y0tqb64fkd43upro7zjrucsaj3j 240420 240419 2022-08-28T20:22:04Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] decicowtp14chg1xvzsu8h6lbes095y 240421 240420 2022-08-28T20:42:02Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] o7csn74sew1nsa04adkexkqg2v1dyfi 240422 240421 2022-08-28T20:48:58Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] bub54268o7j281xnx1k7w21eapzrxde 240424 240422 2022-08-29T02:36:58Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] 1nfsc5od0ger643qe3i9dwjswn4b5t3 240425 240424 2022-08-29T02:43:20Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] mu79dv1nvxztfyt8wddntpktj588xad 240426 240425 2022-08-29T04:13:50Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. رمضان يا رجب جي مھيني ۾ سن ۱۰ نبوي ۾ وفات ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] kgduc4tazoo9pczv333bdbcdtclrqk2 240427 240426 2022-08-29T04:18:31Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. رمضان يا رجب جي مھيني ۾ سن ۱۰ نبوي ۾ وفات ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. سندس وفات کان 2 مھينا ۽ 3 ڏينھن بعد بيبي خديجه رضه پڻ وفات ڪري وئي<ref name=" مبارڪپوري" />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] 3xt30nnuaq7ov2i4htum15o6zlq2gbu 240428 240427 2022-08-29T04:32:07Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. رمضان يا رجب جي مھيني ۾ سن ۱۰ نبوي ۾ وفات ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. سندس وفات کان 2 مھينا ۽ 3 ڏينھن بعد بيبي خديجه رضه پڻ وفات ڪري وئي<ref name=" مبارڪپوري" />. سندس وفات کان ھڪ مھينو بعد نبي ڪريم {{درود}} بيبي سودہ رضه سان شادي ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] am93mwpl8ku150ewpt4htels059o5lg 240429 240428 2022-08-29T04:50:50Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. رمضان يا رجب جي مھيني ۾ سن ۱۰ نبوي ۾ وفات ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. سندس وفات کان 2 مھينا ۽ 3 ڏينھن بعد بيبي خديجه رضه پڻ وفات ڪري وئي<ref name=" مبارڪپوري" />. سندس وفات کان ھڪ مھينو بعد نبي ڪريم {{درود}} بيبي سودہ رضه سان شادي ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== قريش کي پريشاني ٿي تہ مسلمانن عربستان ۾ يثرب کي پنھنجو مرڪز بڻائي رھيا ھيا جتي اھي طاقتور ٿي سگھيا پئي ۽ اھي انھن جي شام طرف واپاري رستن جي لاء خطرو بڻجي سگھيا پئي. کين ڳڻتي ھئي تہ پيغمبر {{درود}} متان يثرب ڏانھن ھجرت ڪري. انھن ڳڻتين جي ڪري انھن جا امير دارالندوہ ۾ گڏ ٿيا<ref name=" مبارڪپوري " />. نجد جو شيخ جليل پڻ شريڪ ٿيو جنھن نبي ڪريم {{درود}} کي قيد ڪرڻ جي مشوري جي مخالفت ڪئي جنھن بعد ابو جھل کين سڀني قبيلن جي چونڊيل ماڻھن ذريعي قتل ڪرڻ جو منصوبو پيش ڪيو جيڪو قبوليو ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] ci7lgw4ezmpj0azu18fr60vboq6phtn 240430 240429 2022-08-29T05:00:28Z Intisar Ali 8681 wikitext text/x-wiki {{Infobox person | honorific_prefix = ابوالقاسم | name = '''<span style='color: Green'>مُحَمَّدٌ</span>''' <!-- include middle initial, if not specified in birth_name --> | honorific_suffix = صلي الله عليه وآله وسلم | image =Dark vignette Al-Masjid AL-Nabawi Door800x600x300.jpg | image_size = 300px | alt = | caption = سندن نالو خوش خطاطي ۾ لکيل | native_name = ابوالقاسم | native_name_lang = عربي | birth_name = <!-- only use if different from name above --> | birth_date = {{birth date |570|04|20}} | birth_place = مڪو | baptised = <!-- will not display if birth_date is entered --> | disappeared_date = <!-- {{disappeared date and age|YYYY|MM|DD|YYYY|MM|DD}} (disappeared date then birth date) --> | disappeared_place = | disappeared_status = | death_date = {{death date and age|632|06|08|570|04|20}} | death_place = مدينو | death_cause = سخت بخار | body_discovered = | resting_place = مسجد نبوي، مدينو منور | resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|type:landmark|display=inline}} --> | monuments = مسجد نبوي | residence = مڪو پوء مدہنو | nationality = عرب | other_names = 99 نالا: مجتبیٰ، مصطفیٰ، بشیر، نذیر، احمد وغیرہ | ethnicity = <!-- Ethnicity should be supported with a citation from a reliable source --> | citizenship = حجاز | education = اُمِي | alma_mater = | occupation = واپار ، حاڪم ، قاضي، فوجي ڪمانڊر، معلم | years_active = | era = | employer = | organization = | agent = | known_for = اسلام جو پيغمبر | notable_works = *خدا جو ڏنل قرآن پھچائڻ * مديني جي رياست جو بنياد وجھندڙ * مسجد نبوي جو معمار *اسلام جي تعليم ڏنائين * حديث | style = | home_town = مڪو | salary = | net_worth = <!-- Net worth should be supported with a citation from a reliable source --> | height = <!-- "X cm", "X m" or "X ft Y in" plus optional reference (conversions are automatic) --> | weight = <!-- "X kg", "X lb" or "X st Y lb" plus optional reference (conversions are automatic) --> | television = | title = | term = | predecessor = عيسيٰ مسيح | successor = ڪو بہ نہ | party = | movement = | opponents = عربستان جا مشرڪ ۽ يھودي | boards = | religion = <!-- Religion should be supported with a citation from a reliable source --> | denomination = <!-- Denomination should be supported with a citation from a reliable source --> | criminal_charge = <!-- Criminality parameters should be supported with citations from reliable sources --> | criminal_penalty = | criminal_status = | spouse =* خديجه بنت خويلد (595–619) *سوده بنت زمعه (619–632) *حفصه بنت عمر (624–632) *جويريه بنت حارث (628–632) *عائشه (619–632) *زينب بنت جحش (627–632) *صفيه بنت حيي (629–632) *زينب بنت خزيمه (625–627) *ام سلمه (629–632) *ام حبيبه (628–632) *ريحانه بنت زيد (629–631) *ماريه قبطيه (630–632) *ميمونه بنت حارث (630–632) | partner = <!-- (unmarried long-term partner) --> | children = *عبد الله بن محمد، *قاسم بن محمد، *ابراهيم بن محمد، *زينب بنت محمد، *رقيه بنت محمد، *ام ڪلثوم بنت محمد، *فاطمه زهرا رضہ | parents = *عبد الله بن عبد المطلب * آمنہ بنت وھب | relatives = * عبدالمطلب (ڏاڏو) *ابوطالب (چاچو) * حمزہ (چاچو)رضہ *ابو لھب (چاچو) *علي رضہ (ڀائٽو، ۽ ڄاٽو) *عباس رضه (،چاچو) * ابو بڪر رضہ (سھرو) * عمر فاروق رضه (سھرو) *ابوسفيان (سھرو) | callsign = | awards = رحمته العالمين | module = آخري نبي | module2 = | module3 = | module4 = | module5 = | module6 = | signature =Muhammad Seal.svg | signature_alt = | signature_size = 50px | website = <!-- {{URL|example.com}} --> | footnotes = }} <br/> '''حضرت مُحَمَّد''' {{درود}} {{ٻيا نالا|انگريزي= '''Hazrat Muhammad '''pbuh}}(اپریل570ع - جون 632ع) مسلمانن جي عقيدي مطابق الله سبحان و تعالیٰ جو آخري نبي ۽ رسول ھيو جنھن تي [[آسماني ڪتابن جا نالا|آسماني ڪتاب]] [[قرآن| قرآن مجيد]] نازل ٿيو. 40 سالن جي عمر ۾ [[عربستان]] جي شھر [[مڪو| مڪي]] ۾ نبوت جو اظھار ڪندي اسلام جي توحيد واري عقيدي جي تبليغ جو آغاز ڪيو. سندس ڏنل تعليم عربن جي ان خطي ۾ ھڪ زبردست انقلاب برپا ڪيو. قرآن مجيد ۾ سندس زندگي مبارڪ کي '''اسوه''' سڏيو ويو آهي<ref name =" علوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع ۾ لکيل مترجم جو نوٽ: تقديم </ref>. سورة الاحزاب جي آيت 21 ۾ فرمان آھي ته:'''لقد کان لکم فی رسول اللہ اسوۃ حسنہ''': ترجمو: "بيشڪ اوھان جي لاء خدا جي رسول {{درود}} جي ذات ۾ ھڪ بھترين نمونو آھي." لفظ اسوة جي عام معنیٰ طريقو يا نمونو آھي<ref name=" علوي " />. اسوہ انسان جي ان حالت کي چيو ويندو آهي جيڪا ھو ڪنھن ٻئي انسان جي پيروي ڪندي اختيار ڪري<ref name ="راغب " > مفردات الفاظ القرآن, از: ابو القاسم راغب اصفھانی صہ ۱۴۰ </ref>. اسلامي عقيدي مطابق محمد رسول الله {{درود}} جن جي اطاعت مسلمانن جي ايمان جو لازمي جز ۽ فرض آهي ۽ ان جي اطاعت کي قرآن مجيد ۾ الله جي اطاعت جي مثل سڏيو ويو آهي. سورة النساء جي آيت ۶۴ ۾ قرآن فرمائي ٿو ته: ''' وما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّٰہ''': ترجمو: "۽ اسان موڪليا جيڪي رسول تہ انھن جي پيروي ڪئي وڃي، الله جي حڪم سان". دين جي عالمن ۽ قرآن جي شارحن جو اھو عقيدو آهي ته قرآن ھڪ تحريري دستور آھي جنھن جي عملي صورت سرور ڪونين {{درود}} جن جي ذات آھي، جن جو ڪوبه قول ۽ فعل حڪم خداوندئ کان وار برابر بہ ھيڏي ھوڏي ھٽيل نه آهي<ref name=" علوي " />. ايليا (بيت المقدس) ۾ ھجرت جي پنجين سال [[ھرقل|ھرقل اعظم]] (Hercules) جي درٻار ۾ سندس بدترين دشمن [[ابوسفيان]] پڇا ڪرڻ تي ٻڌايو ھو تہ "نبوت کان اڳ بہ اوھان {{ درود}} ڪڏهن ڪوڙ نہ ڳالھايو آھي"<ref name=" علوي " />. پاڻ ڪريمن پنھنجي بيمثال ڪردار وسيلي ڪٺور قلبن کي نرم ڪري انھن جو تزڪيو ڪيو<ref name=" علوي " />. سندن ھر عمل جي تقليد کي اسلامي دين ۾ سنت جو مقام حاصل آهي<ref name="علوي " />. مولانا ابوالڪلام آزاد مطابق:"قرآن ۽ نبي سائين {{درود}} جن جي زندگي ساڳي شئي آھي، قرآن متن آھي تہ سيرة ان جي تشريح ۽ قرآن علم آھي تہ سيرة ان جو عمل. ان ڪري انسانيت جي سمورن اھنجن ۽ آزارن جو علاج ان سيرت جي مطالعي ۾ ئي ملي سگھندو"<ref name ="آزاد " > سیرۃ کے عملی پہلو (اردو) ، از: مولانا ابوالڪلام آزاد، صہ ۹</ref>. == قبيلو ۽ گھراڻو == حضرت محمد {{درود}} جو قبيلو [[قريش]] ۽ گھراڻو [[بنو هاشم]] ھيا جيڪي حضرت ابراهيم جي بيبي ھاجرہ {{ٻيا نالا|عبراني= ''' Hagar '''}} مان وڏي پٽ حضرت اسماعيل جي اولاد مان ھيا. حضرت [[ابراهيم]] پنھنجي وڏي پٽ حضرت [[اسماعيل]] ۽ سندس ماء کي مڪي جي ويران وادي ۾ رھايو جتي ٻنھي پيء ۽ پٽ گڏجي [[ڪعبو]] تعمير ڪيو. ان ويراني ۾ [[زمزم]] جي چشمي جي برآمد ٿيڻ سان جرھوم جي قبيلو سندن مرضي سان اتي آباد ٿيو ۽ اڳتي هلي اسماعيل جي شادي ٿي ۽ کيس ٻارھن پٽ ڄاوا جن مان وڏي پٽ جو نالو قدار ھيو. آھستي آھستي اسماعيلين جو تعداد وڌندو ويو.<ref name ="سعيد" >The Life of Muhammad, the Prophet , by:Syed Saeed Akhtar Rizvi, page ،9,7,8,6,</ref> بائيبل مطابق خدا جو واعدو ٿيل ھيو تہ اسماعيل جي اولاد کي تيزي سان وڌائيندو <ref>{Genesis 21:13}</ref> اھي پوري حجاز ۾ ڦھلجي ويا. عیسیٰ مسیح جي پيدائش کان 200 سال اڳ قدار جي اولاد مان عدنان مشھوري ماڻي ٻنھي جي وچ واري شجري جي اڃان ڪا پڪ نہ ٿي سگھي آھي ڇو تہ عربن گھڻا شجرا بيان ڪيا آهن.محمد صہ انھن شجرن تي تبصرو ڪندي فرمايو ھيو تہ {{quote|جڏهن منھجو شجرو عدنان تائين پھچي تہ بس ڪريو|محمد صہ<ref name = " سعيد"/>|}} نبي ڪريم {{درود}} جو شجرو محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن ھاشم بن عبدمناف بن قصي بن ڪلاب بن مرہ بن ڪعب بن لوئي بن غالب بن فاھر بن مالڪ بن نادر بن ڪنانہ بن خزيمه بن مدريڪہ بن الياس بن موضر بن نظار بن معاذ بن عدنان آھي<ref name ="مبارڪپوري " >When the moon split (A biography of Prophet Muhammad pbuh ) by: Safiur Rehman Mubarakpuri ,Translated by Tabasum Siraj, Michael Richardson and Badar Azamabadi Daruslam Publishers Riyadh, Houston, Lahore </ref>. ٽين صدي عيسويءَ ۾ عدنان جي اولاد مان ھڪ سردار ٿيو جنھن جو نالو فاھر ھيو جنھن لاء خيال آهي تہ ان کي [[قريش]] سڏيندا ھيا ڪن جو وري خيال آھي تہ فاھر جي پنجين پيڙهيءَ ۾ پنجين صدي عيسويءَ ۾ [[قصي بن ڪلاب]] بن مرہ بن لوئي، بن غالب بن فاھر نالي ھڪ طاقتور شخص مشھور ٿيو جنھن کي قريش سڏيندا ھيا ء ان جي اولاد [[قريشي]] سڏبا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " /><ref name=" سعيد " />. علامہ شبلي نعماني، علامہ طبري مطابق قصي ئي پھريون شخص ھيو جنھن کي قريش سڏيو ويو. قصي سڀني اسماعلين کي گڏ ڪري قائل ڪيو تہ خانہ بدوشي ترڪ ڪري ڪعبي جي چؤطرف مستقل رھائش اختيار ڪن. قصي ڪعبي جي نگران خزاہ قبيلي جي ھليل نالي ھڪ شخص جي نياڻي سان شادي ڪئي ۽ ھليل جي وصيت ذريعي ڪعبي جي نگراني جي ذميداري قصي جي حوالي ٿي جنھن کوڙ ادارن کي قائم ڪيو جن ۾ دارالندواہ (گڏجاڻي واري جاء) شامل ھئي جتي ويھي جنگ ۽ امن سميت اھم معاملن جا فيصلا ، شادين جا اجتماع ٿيندا هئا. قافلن جي روانگي پن ٿيندي هئي.ھن سقايہ ( حاجين کي پاڻي فراهم ڪرڻ جو بندوبست)، رفادہ ( حاجين کي کاڌخوراڪ فراھم ڪرڻ جو بندوبست) پڻ قائم ڪيا<ref name = "سعيد "/> ھن حاجين جو مشاعرالحرم ۾ رات ٽڪائڻ جو بندوبست ء پوري واديءَ کي بتين سان منور ڪري کين سھولتن فراھم ڪرڻ جي شروعات ڪئي. زمزم جو چشمو صديون پھرين لٽجي ويو ھو ھن ان کي ڳولي پھريون دفعو کوھ کوٽايو ۽ پاڻي جي بحالي ٿي. ھن ڪعبي جي ٻيھر تعمير ڪرائي. ھن جي وفات بعد ماڻھو حاجون (موجوده جنت المولا واري قبرستان) ۾ سندس قبر جي زيارت لاءِ ويندا ھئا. ھن کي ڪعبي جون ڇھ ذميداريون ھيون جيڪي ھن پنھنجي وفات کان اڳ پنھنجي وڏي پٽ عبدالدار کي سونپيون. قصي کي پنج پٽ ء ھڪ ڌيءُ ھئي. سندس ٻئي پٽ مغيرہ کي عبداالمناف سڏيندا ھيا، جيڪو قبيلن ۾ معتبر ۽ قائدانہ صلاحيتن وارو ليکيو ويو. عبدالمناف کي ڇھ پٽ ٿيا جن ۾ ھاشم، مطلب، عبد شمس ۽ نوفل مشھور ٿيا. عبدالدار ۽ عبداالمناف جي وفات کان پوءِ ڪعبي جي ذميداري سنڀالڻ ۾ سندن اولاد ۾ تڪرار شروع ٿيو پر پوء ٺاھ ٿي وين. اھو طئي ٿيو تہ پاڻي پيارڻ ، کاڌ خوراڪ فراھم ڪرڻ ۽ جنگ ۾ قيادت جي ذميداري عبداالمناف جي اولاد ڏي منتقل ٿي. ليوا ۽ حجابہ جي ذميداري عبدالدار جي اولاد کي ملي باقي دارالندواہ جي سربراهي ٻنھي جي خاندانن ۾ رھي. انھن مان ھاشم گھڻو نالو ڪڍيو جنھن کي کاڌي کارائڻ جي ذميداري ملي. ھڪ ڀيري مڪي ۾ وڏو ڏڪار آيو تہ ھاشم پنھنجي سموري دولت کڻي شام ويو اتان اٽو ۽ سڪل ماني خريد ڪري مڪي آيو ۽ روزانو اٺن کي ڪھي انھن مان ٻوڙ ٺاھي ماني جا ٽڪرا ان ۾ ملائي سموري قبيلي کي گھرائي کارائيندو هو ڏڪار جي خاتمي تائين ھن قبيلي جي مدد جاري رکي کوڙ ماڻھن کي مرڻ کان بچائي ورتو.ان خدمت جي بدلي ئي کيس ھاشم جو نالو مليو جنھن جي معني ( مانيءَ کي ) ٽڪر ڪندڙ آھي. ھاشم جو اصل نالو امر{{ٻيا نالا|انگريزي=Amr}} ھيو. ھاشم مڪي جي واپاري قافلن جو بنياد وجھندڙ پڻ ھيو. ھن باظنتيني شھنشاھ کان حڪمنامو حاصل ڪيو جنھن تحت قريش قبيلي کي ھر قسم جي ٽئڪس ۽ ڊيوٽي کان آزاد ڪري انھن جي ڪنٽرول وارن ملڪن ۾ آزاد اچ وڃ جي اجازت ڏنل ھئي<ref name = " سعيد "/> ھن اھا ساڳي سھولت ايٿوپيا جي بادشاھ کان پڻ حاصل ڪئي ۽ ان وقت يمن ايٿوپيا جو حصو ھيو.اھڙي طرح قريش جا واپاري قافلا يمن کان شام ۽ بازنظيني شھر انقرہ تائين وڃڻ شروع ٿيا.<ref name = "سعيد "/> ھاشم جڏهن 25 سالن جو ھيو تہ سن 488 عيسويءَ ۾ فلسطين جي غزہ واري ھنڌ وفات ڪري ويو ۽ کيس اتي ئي دفن ڪيو ويو. اھا جاء غزہ ھاشم يا ھاشم جي غزہ سڏجڻ شروع ٿي وئي. ھن يثرب جي عدي بنو نجار قبيلي جي سلمیٰ بنت امر سان پرڻو ڪيو جنھن مان عبدالمطلب پيدا ٿيو جيڪو اڃان ننڍڙو ھيو تہ ھاشم وفات ڪري ويو.ان کان سواءِ ھاشم کي چار ٻيا پٽ پڻ ھيا جن ۾ اسد، نضلا، سئفي ۽ ابو سئفي شامل ھيا جن مان پوين ٽن کي اولاد ڪانہ ٿي باقي اسد کي [[فاطمه بنت اسد]] نالي نياڻي ڄائي جيڪا علي رضہ بن ابي طالب جي ماء ھئي. ھاشم جو اھڙي طرح نسل عبدالمطلب مان اڳتي ھليو<ref name = " سعيد"/>. عبدالمطلب يثرب ۾ پنھنجي ناني جي گھر ۾ پيدا ٿيو. ھاشم جي وفات بعد سندس ڀاء مطلب خاندان جو وڏو بڻيو جيڪو پنھنجي ننڍي ڀائٽي عبدالمطلب بن ھاشم کي مڪي وٺي آيو جڏھن مطلب اٺ تي مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن ڇوڪري کي مطلب جو غلام سمجھي عبدالمطلب چوڻ شروع ڪيو ۽ مطلب وضاحت ڪندو رھيو تہ اھو سندس ڀائٽيو آھي پر ھاشم جي ان پٽ تي عبدالمطلب نالو پئجي ويو<ref name = " سعيد "/>. عبدالمطلب جو اصل نالو شعيبت الحمد ھيو. مطلبجي وفات بعد سقايہ ۽ رفادہ جي ذميداري عبدالمطلب جي حصي ۾ آئي. ھن 82 سالن تائين عمر ماڻي ۽ پوئين وقت ھن کي مڪي جي سربراھ جو خطاب پڻ مليو<ref name = " سعيد"/> ==والدين== نبي ڪريم {{درود}} جي والد جو نالو عبدالله بن عبدالمطلب ھيو جنھن سندس ولادت کان ڪجھ مھينا اڳ يثرب ۾ ۲۵ سالن جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name =" Awan" > Siraj u Munira, By: Muhammad Ikramun Nabi Awan and Ms Nusrat Tiwana, 1st edition, Nov 2014, Pages: 23, 25 ,27, 28, 39,40 to 86 </ref>. بيبي آمنه جو شجرو آمنه بنت وھب بن عبدمناف بن زھرہ بن ڪلاب ھيو ۽ خيال آهي ته ڪلاب ساڳيو نبي ڪريم {{درود}} جي پڙ ڏاڏن مان ھڪ ھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالمطلب ھاشم جو پٽ ھيو. ھاشم شام ويندي يثرب ۾ بنوعدي بن نجات قبيلي جي سلمیٰ بنت عامر سان شادي ڪئي سندس روانگي وقت اھا اميد سان ھئي ۽ پاڻ شام ۾ فلسطين واري شھر غزه ۾ وفات ڪري ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سلمیٰ بنت عامر سندس پٽ شيبه کي جنم ڏنو. ھاشم جي ڀاء مطلب کي خبر پئي تہ ڀائٽي کي يثرب مان وٺي آيو جڏھن مڪي ۾ داخل ٿيو تہ ماڻھن سمجھيو تہ ڇوڪرو سندس غلام آهي جنھن ڪري شيبه تي عبدالمطلب جو نالو پئجي ويو<ref name=" مبارڪپوري" />. عبدالمطلب جو پٽ عبدالله خوبصورت نوجوان ھيو ۽ کيس ذبيحہ (قربان ٿي ويل) سڏيندا ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن عبدالمطلب زم زم جي کوھ کي ٻيھر ڳولڻ لاء کوٽائي ڪري رھيو ھو تہ ان باس ڪئي ھئي تہ جيڪڏهن الله ان جي کوھ جي دريافت ۾ مدد ڪئي تہ ھي پنھنجي ڏھن پٽن مان ھڪ کي قربان ڪندو. آخرڪار ھن پراڻو کوھ ڳولي لڌو ۽ ھن پوء پٽن مان قرباني لاء عبدالله کي چونڊيو جڏھن کيس ڪعبي ۾ قرباني لاء وٺي آيو تہ ماڻھن ۽ خاص طور تي عبدالله جي ڀائرن کيس روڪيو جنھن بعد بدلي ۾ ھن ۱۰۰ سٽن جي قرباني ڏني<ref name=" مبارڪپوري " />. عبدالله جي شادي بنو زھرہ جي سردار وھب جي نياڻي آمنه سان شادي ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. آمنه اميد سان ھئي تہ عبدالله کي والد يثرب يا شام ڪاروبار جي سلسلي ۾ موڪليو ۽ اتان واپسي وقت يثرب ۾ وفات ڪري ويو ۽ کيس نبغه ضبياني جي گھر ۾ دفنايو ويو<ref name="مبارڪپوري " />. ==جنم== نبي ڪريم {{درود}} جن ۱۲ ربيع الاول تي فجر جي وقت بمطابق ۳۰ اپريل ۵۷۱ع ۾ پيدا ٿيا<ref name ="الفضل " > [ https://www.alfazlonline.org/07/01/2020/9519/] الفضل آن لائين</ref>. سندس ولادت ابرہ جي لشڪر جي تباھي کان ۵۵ ڏينھن بعد ٿي<ref name=" Awan " />. ڏاڏي عبدالمطلب سندس نالو محمد رکيو<ref name=" Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} بھار جي موسم ۾ سومر ڏينھن ۹ ربيع الاول ۽ ڪجھ روايتن مطابق ۱۲ ربيع الاول ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 22 اپريل 571ع تي پيدا ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن کيس سور ٿيا تہ داعي عبدالرحمن بن عوف جي والدہ شفا بنت عامر ھئي جنھن کيس ڄڻايو<ref name="مبارڪپوري " />. == ننڍپڻ== عبدالمطلب ان خيال سان ته سندس ھي پوٽو وڏو ٿي تعريف لائق ٿيندو ان تي محمد نالو رکيو<ref name=" مبارڪپوري " />. عرب رسمن مطابق سندس مٿي جا وار ڪوڙايا ويا ۽ ستين ڏينھن ان جو طوھر ڪرايو ويو ۽ مڪي جي ماڻھن کي ان جي دعوت واري ماني کارائي وئي<ref name="مبارڪپوري " />. ٻار کي سڀ کان اول پنھنجي ماء ٿڃ پياريندي رھي ۽ پوء ٻار جي پيءُ جي ھڪ حبشي غلام جي ماء ام ايمن کيس ٿڃ پياري جنھن جو اصل نالو براڪہ ھيو جنھن بعد ۾ اسلام قبول ڪيو ۽ مديني ھجرت ڪئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابولھب جي غلام عورت ثويبہ پڻ کين ٿڃ پياري جنھن حمزہ بن عبدالمطلب ۽ ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومي کي پڻ ٿڃ پياري<ref name=" مبارڪپوري " />. عربن جي اميرن جي رواج مطابق پرورش لاء ڏاڏي کيس بدو عربن جي بني سعد قبيلي سان تعلق رکندڙ حليمه سعديه جي حوالي ڪيو<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب بنو سعد بن بڪر جي بدوين کي ان ڪم لاء گھرايو جن کي جڏھن خبر پئي ته ٻار جو والد فوت ٿيل آھي جنھن ڪري متان مناسب معاوضو نہ ملي تہ انھن ٻار وٺڻ کان انڪار ڪيو پر پوء حليمه کيس قبوليو<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ سندس مڙس حارث بن عبدالعزا ٻار وٺڻ وقت الجھن ۾ ھيا تہ شايد کين مناسب معاوضو نہ ملي سگھي پر جلد ئي کين ٻار جي ڀلاري ھجڻ جي سمجھ آئي<ref name=" Awan" />. حليمه جي نياڻي شيماء پڻ سندس پرورش ڪئي<ref name=" Awan " />. حليمه جو پٽ عبدالله ۽ نياڻيون انيسہ ۽ جضامہ عرف شيماء سندس رضاعي ڀاءُ ۽ رضاعي ڀينر ھيا<ref name=" مبارڪپوري " />. حليمه ۽ حارث کيس سوڪھڙي ۾ گود ورتو پر سندن ديار بنو سعد ۾ واقع گھر ۾ ھن ٻار جي اچڻ تي برڪتون اچي ويون . حليمه جي ٿڃ وڌي وئي. انھن جي ڏاچي ۽ ٻڪريون ايترو تہ کير ڏيڻ شروع ڪيو جو سڀ گھر ڀاتي ڍؤ ڪري سمھڻ لڳا. مال کي ايترو چارو ملي ويندو ھو جو ڄڻ تہ سندن گھر سوڪھڙي کان بچيل ھو<ref name=" مبارڪپوري" />. ھر ڇھين مھيني حليمه محمد {{درود}} کي مڪي ۾ سندس والده ۽ ٻين عزيزن سان ملائڻ کڻي ويندي ھئي. ٻن سالن ۾ ڪافي وڏو ٿي چڪو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. .ننڍپڻ ۾ پنھنجي رضاعي ڀائرن ۽ ان رضاعي ڀيڻ سان گڏجي ٻڪريون پڻ چاريندو ھو<ref name="Awan " />. روايتن مطابق حليمه جي ٻارن سان گڏ موجود ھيو تہ جبرائيل اچي سندس سينو چيري دل ۽ ٻين عضون کي زمزم جي پاڻي سان ڌوئي واپس سيني ۾ وجھي سبيو. حليمه جا ٻار ڊوڙي اچي روئيندي ماء کي ٻڌايو تہ ڪنھن محمد کي ماري ڇڏيو. جڏھن حليمه وارا ان جاء تي پھتا تہ محمد جي منھن جو رنگ زرد ٿيل ھو ۽ ڊنل ھيو. انس بن مالڪ جي حديث ۾ روايت آهي تہ ان محمد {{درود}} جي سيني تي سبيل زخم جو نشان ڏٺو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. ان واقعي بعد حليمه محمد کي واپس والدہ جي حوالي ڪري ڇڏيو ۽ ٻہ سال ماء آمنه سان گڏ رھيو<ref name=" مبارڪپوري " />. جڏھن ۶ سالن جو ٿيو تہ ماء آمنه کيس سندس پيءُ جي قبر جي زيارت ۽ سندس ناناڻي گھر گھمائڻ لاء يثرب وٺي آئي<ref name="Awan " />. ان وقت عبدالمطلب ۽ ام ايمن پڻ انھن سان گڏ ھيا<ref name="مبارڪپوري " />. يثرب ۾ ھڪ مھينو رھڻ بعد مڪي جي سفر تي واپس روانا ٿيا<ref name=" مبارڪپوري" />. ان واپسي ۾ آمنہ بيمار ٿي پئي ۽ آبوا جي مقام تي وفات ڪري وئي جتي کيس دفن ڪيو ويو. تدفين بعد مائٽن کي نظر نہ آيو ۽ جڏھن کيس ڳوليائون تہ پنھنجي ماء جي قبر وٽ ويٺل روئندي ڏٺائونس <ref name=" Awan" />. بعد ۾ جڏھن اصحابين سان گڏ ماء جي قبر تي آيا تہ سندس قبر جي مٽي تي ھٿ ڦيرائيندي ڏاڍو رنا ھيا ۽ ان وقت اصحابي ڪافي پري بيٺا ھئا ۽ کين اھو چوندي ٻڌو تہ سندس ماء جي شفقت جي يادن کيس روئاري وڌو<ref name="Awan " />. ماءُ جي وفات بعد ھن يتيم ٻار جي پرورش جي ذميداري سندس ڏاڏي عبدالمطلب سنڀالي<ref name=" Awan " />. عبدالمطلب جڏهن دوستن سان گڏ ويھندو ھو ته ننڍڙو محمد سندس پاسي ۾ ويھندو ھو ۽ ڏاڏو کيس پيار مان پٺي تي ھٿ گھمائيندو ھيس. کيس پٽن کان بہ وڌيڪ پيار ڏنو<ref name=" مبارڪپوري " />.۵۷۹ع ۾ عبدالمطلب پڻ وفات ڪري ويو ۽ پوء سندس پرورش جي ذميداري سندس سڳي چاچي ابو طالب سنڀالي<ref name=" Awan " /> ان وقت سندس عمر اٺ سال ٻہ مھينا ۽ ڏھ ڏينھن ھئي<ref name=" مبارڪپوري " />. ابوطالب ۽ سندس زال فاطمه مٿن ڏاڍا مھربان رھيا<ref name=" Awan " />. پنھنجي ان چاچي ۽ پاڙيسرين جو مال چارڻ شروع ڪيو<ref name="Awan " />. ٻارھن<ref name=" Awan " /> يا يارھن ورھين جي عمر ۾ چاچي حضرت ابوطالب سان گڏ واپار سانگي شام ويا هئا<ref name=" ٺٽوي " /> جڏھن بصري پھتا تہ اتي ھڪ راھبن واري خانقاھ ۾ ترسيا<ref name="Awan " /> جتي بحيرا نالي ھڪ عيسائي راھب سندس نبوت جي تصديق ڪئي ۽ ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ ساڻن گڏ ھيو هئي<ref name=" ٺٽوي" />. == زالون ۽ اولاد == ===۱.بيبي خديجه رضه=== 25 سالن جي ڄمار ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي پھرين شادي [[بنو اسد]] گھراڻي جي [[خويلد بن اسد]] ۽ [[فاطمه بنت زائدہ]] جي نياڻي 40 سالا حضرت خديجة الڪبریٰ رضه سان 695 ۾ ٿي جيڪا بيواہ ھئي ۽ سندس اھا ٽين شادي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس لقب طاھرہ ۽ ڪنيت ان ھند ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي سانئڻ جو پھريون نڪاح [[ھند بن زرارہ]] سان ٿيو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ۽ ٻہ پٽ ٿيا جيڪو پوء گذاري ويو. سندس ٻيون نڪاح [[عتيق بن عائذ]] سان ڪرايو ويو جنھن مان کيس ھڪ نياڻي ھند جي نالي سان ھئي پر ڪجھ وقت کان پوءِ عتيق پڻ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. جڏھن 35 سالن جي ٿي تہ سندس والد خويلد پڻ گذاري ويو<ref name="علوي " />. پاڻ مالدار عورت ھئي ۽ سندس ڪاروباري قافلا [[عراق]]، [[شام]] ۽ [[فلسطين]] تائين ويندا ھيا. سندس ھڪ غلام [[ميسرہ]] ايماندار ھيو جيڪو سندس ڪاروبار جو جنرل مينيجر ھيو<ref name=" علوي" />. پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان وقت ايمانداري ۾ وڏي شھرت حاصل ڪئي هئي ۽ ميسرہ ذريعي بيبي سانئڻ وٽ اھڙو احوال پھتل ھو ۽ ان کين سندس ڪاروبار ۾ شامل ٿيڻ جي پيشڪش ڪئي جيڪا پاڻ سڳورن {{درود}} قبول ڪئي ۽ ان جي تجارتي قافلي سان شام ويا جنھن بعد بيبي سانئڻ کين شادي جو پيغام موڪليو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۴۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. شادي ۲۵ صفر تي مڪي ۾ ٿي جنھن ۾ حضرت ابو طالب ، حضرت حمزہ رضه، بيبي صاحبه جو چاچو [[عمرو بن اسد]]، سؤٽ [[ورقه بن نوفل]] پڻ شامل ٿيا<ref name=" علوي " />. حق مھر ساڍا ٻارھن [[اوقيه]] سون مقرر ڪيو ويو جنھن جي قيمت ۵۰۰ درھم ھئي<ref name=" علوي" />. ھڪ روايت مطابق حق مھر ۲۰ وٽ ٻڌايو ويو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح جو خطبو سيدنا [[ابو طالب]] پڙھيو. اھو خطبو يعقوبي ، شامي ، قسطلاني ، ۽ علامه عامري پنھنجي ڪتابن ۾ نقل ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. نڪاح بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ھڪ اٺ ذبح ڪرائي مھمانن جي دعوت ڪئي. بيبي سانئڻ زندگي جا 25 سال پاڻ سڳورن {{درود}} سان گذاريا<ref name=" علوي " />. سندس حياتيءَ ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} ٻي ڪا شادي نہ ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٽ ابراھيم کان سواءِ سموري اولاد بيبي سانئڻ مان ٿي ۽ سڀ سواء بيبي فاطمه الزهراء رضه جي سندن حياتي مبارڪ دوران وفات ڪري ويا<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي مڪي ۾ ڊاٿل گھر اندر اھا جاء جتي حضرت محمد{{درود}} ساڻس شادي کان پوء رھائش دوران عبادت ڪندو ھو]] نبي ڪريم {{درود}} کي چار نياڻيون ھيون جن مان وڏي سيدہ زينب ، ٻيون نمبر سيدہ رقيه ، ٽيون نمبر سيدہ ام ڪلثوم ۽ چوٿون نمبر آخري نياڻي سيده فاطمه الزهراء ھئي<ref name=" علوي " />. چئني مديني ھجرت ڪئي ۽ اتي وفات ڪيائون ۽ چارئي جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. سيده زينب رضه 30 ميلادي ڌاري مڪي ۾ ڄائي ۽ سن ۸ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي. سندس نڪاح بعثت کان اڳ پنھنجي ماسات ابوالعاص بن ربيع قرشي سان ڪرايو ويو جيڪو بيبي خديجه جي ڀيڻ ھند بنت خويلد جو پٽ ھيو ۽ سندس اصل نالو لقيط ھو<ref name=" علوي " />. ڪجھ رويتن مطابق سندس نالو ھشيم ۽ مھشم ھيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جي ھجرت وقت اھي طائف ۾ رھندا ھئا. بدر جي جنگ بعد پاڻ سڳورن {{درود}} کيس مديني گھرايو ۽ بعد ۾ ابوالعاص جڏهن اسلام قبول ڪيو تہ اھو پڻ مديني ۾ آيو. سيده زينب کي ھڪ پٽ علي ۽ ھڪ نياڻي امامه ٿيا<ref name=" علوي" />. علي ننڍپڻ ۾ ئي فوت ٿي ويو. امامه جي پرورش بعد ۾ ابوالعاص جي ماروٽ حضرت زبير بن عوام ڪئي جنهن بيبي فاطمه الزهراء جي وفات بعد امامه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The altar of prayer of the Prophet in the demolished house of Khadijeh.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جي سعودي حڪومت پاران ڊاٿل گھر ۾ محراب جو ھڪ ٻيو منظر جتي پاڻ سڳورو عبادت ڪندو ھو]] سيده رقيه رضه ۳۳ ميلادي ڌاري ڄائي ۽ ان جو نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ويو. نبوت جي پنجين سال مڙس سان گڏ حبشه ھجرت ڪئي جتي ست سال رھيا اتي کيس ھڪ پٽ عبدالله نالي ڄائو. مڪي واپسي بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪئي. بدر جي جنگ وقت بيمار ٿي پئي ۽ اٽڪل ۲۰ ڏينھن بعد وفات ڪري وئي. ان جي بيماري سبب نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت [[عثمان غني]] رضه ۽ حضرت اسامه بن زيد رضه کي مديني ڇڏي ويا ھئا. جنگ جي فتح جي خبر جڏهن مديني پھتي تہ بيبي سانئڻ جي تدفين ٿي رھي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس پٽ عبدالله پڻ ننڍپڻ ۾ گذاري ويو<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Porphet Mohammad's Wife in Mecca before Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ جو گھر جتي حضرت محمد {{درود}} مڪي زندگيءَ جو ھڪ دؤر گذاريو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] سيدہ ام ڪلثوم اھل بيت جي مديني ھجرت وقت بيبي فاطمه الزهراء رضه ۽ سيدہ سوده رضه سان گڏ ھئي. سيدہ رقيه رضه جي وفات کان ست يا ٽن مھينن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} سندس نڪاح حضرت عثمان غني رضه سان ڪرايو ۽ سندس رخصتي جمادالآخر ۾ دوران ۱۹ سالن جي عمر ۾ ٿي<ref name=" علوي " />. کيس ڪا بہ اولاد ڪانه ٿي. حضرت عثمان سان ھن پنھنجي زندگي جا اٽڪل ساڍا ڇھ ورھيه گذاريا<ref name=" علوي " />. سن ۹ ھجري ۾ شعبان جي مھيني دوران وفات ڪئي. سندس جنازي نماز پاڻ سڳورن {{درود}} جن پڙھائي<ref name=" علوي " />. [[فائل:The House of Khadijah, The Prophet Mohammad's Wife in Mecca after Demolition 01.jpg|thumb|left|upright=0.8|بيبي خديجہ وارو گھر ڊھڻ کان پوءِ واري حالت ۾. ھن گھر پاڻ سڳورن زندگي جو ھڪ دور گذارہو]] بيبي فاطمه الزهراء رضه ۴۱ ميلادي ۾ نبوت جي بعثت واري سال پيدا ٿي ۽ جڏهن ۱۰ ورھين جي ھئي تہ سندس والدہ وفات ڪئي جنھن ڪري ننڍي عمر ۾ ئي والد سان وابسته رھي<ref name="علوي " />. والد کي تمام پياري ھئي. سندس عادات ، اطوار ، رفتار توڙي گفتار جو انداز والد سان مشابهت رکندڙ ھيو ۽ شڪل ۾ والده جھڙي ھئي<ref name=" علوي " />. سندس شادي پندرهن سال پنج مھينن جي عمر حضرت علي ڪرم الله وجهه سان مديني ۾ جنگ بدر کان بعد ڪرائي وئي. نڪاح جي تقريب مسجد نبوي ۾ ٿي ۽ پاڻ سڳورن{{درود}} سندن نڪاح پڙھايو. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو ۽ رخصتي احد جي جنگ بعد عمل ۾ آئي<ref name=" علوي" />. سندس حياتيءَ دوران حضرت علي ڪرم الله وجهه ٻي شادي ڪانه ڪئي. کيس پنج ٻار جن ۾ ٽي پٽ امام حسن، امام حسين ، امام محسن ۽ ٻہ ڌيئر ڄاوا. امام محسن ننڍپڻ ۾ ئي وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. پاڻ پردي جي سخت پابند ھئي. سندس جنازي نماز حضرت علي ڪرم الله وجهه پڙھائي<ref name="علوي " />. [[فائل:Khadija tomb (1).jpg|thumb|left|upright=0.8|خديجہ جو مڪي م واقع مقبرو جيڪو سعودي حڪومت ڊھرائي ڇڏيو]] بيبي خديجه رضه مان پاڻ سڳورن {{درود}} کي ٻہ پٽ پڻ ڄاوا جن جا نالا قاسم ۽ عبدالله ھيا. قاسم کي طاھر ۽ عبدالله کي طيب پڻ سڏيندا هئا<ref name=" علوي " />. روايت مطابق سندن وفات نبوت کان اڳ ننڍپڻ ۾ ٿي ھئي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه ۱۱ رمضان سن ۱۰ نبوي ۾ ٦۵ ورھين جي ڄمار ۾ مڪي ۾ وفات ڪئي. کيس حجون مڪي شريف ۾ دفنايو ويو. ان وقت اڃان جنازي جي نماز جو حڪم نہ آيو ھو<ref name=" علوي" />. ===۲.بيبي سوده رضه=== سن ۱۰ نبوي ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پاڻ کان عمر ۾ ۳۰ سال وڏي بيوہ<ref name=" علوي " /> سودہ بنت زمعه سان نڪاح ٿيو. مديني ڏانهن ھجرت وقت فقط ھيء گھرواري ساڻن گڏ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سندس والد جو نالو زمعه بن قيس ۽ ماء جو نالو شموس بنت قيس نجاري ھيو ۽ ان جو تعلق بنو عامر قبيلي سان ھو<ref name="علوي " />. روايت مطابق ھڪ دفعي خوله بنت حڪيم نبي ڪريم {{درود}} جن کي ٻي شادي ڪرڻ جي تجويز ڏني ۽ کين بيبي عائشه ۽ حبشه کان ھجرت ڪري موٽي آيل مھاجرن مان بيبي سودہ جا نالا پيش ڪيا<ref name="علوي " />. پاڻ سڳورن اھا تجويز قبول ڪئي ۽ ٻنھي طرفن کان آڇ قبول ڪئي وئي. بيبي صاحبه جي نڪاح وقت عمر ۳۲ سال ھئي ۽ بيبي سوده سان نڪاح جو خطبو زمعه بن قيس پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۴۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name =" جلد" > شرح مواھب ، زرقاني ، جلد ۳, صه ۲۹۷ </ref>. ھن جا ۱۲ سال نبي ڪريم {{درود}} جي صحبت ۾ گذريا ۽ سندس رفاقت ۾ حج ۽ عمرو ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. کيس پاڻ سڳورن {{درود}} مان ڪا اولاد ڪانه ٿي پر کيس پھرين مڙس سڪران مان عبدالرحمان نالي پٽ ڄائو جيڪو حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ جنگ جلولاء ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي ڪنيت ان عبدالرحمان ھئي<ref name=" علوي" />.بلاذري مطابق بيبي صاحبه سن ۲۲ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " />. ابن سعد مطابق سن ۵۴ ھجري ۾ وفات ڪئي<ref name="علوي " />. ان وقت جنازي جي نماز جو حڪم اڃان ڪانہ ٿيو ھو. بيبي صاحبه کي جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. ھن جي رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۱۴ سالن تائين ھئي<ref name=" علوي " />. ===۳.بيبي عائشه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو تيم قبيلي سان ھيو. سندس والد جو نالو ابوبڪر صديق ۽ والدہ جو نالو ان رومان بنت عامر ھو. بيبي صاحبه جو لقب صديقه ۽ حميرا ھيو ۽ سندس ڪنيت ان عبدالله ھئي<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ نبوي شوال جي مھيني ۾ بيبي عائشه رضه جو پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان نڪاح مڪي ۾ سندس والد ابوبڪر صديق پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو.ان وقت سندس عمر ۶ سال ھئي ۽ رخصتي شوال جي مھيني ۾ ھجرت جي پھرين سال ۹ ورھين جي عمر ۾ مديني ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. نڪاح ۽ رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر بابت متضاد روايتون آھن جن ۾ ھڪ روايت مطابق رخصتي وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۸ سال ھئي. نڪاح مڪي ۾ ٿيو ۽ رخصتي ھجرت جي پھرين سال ٿي ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۷ يا ۱۹ سال ھئي ۽ محمد {{درود}} جن جي عمر ۵۴ سال ھئي<ref name =" الفتوا" > [https://www.thefatwa.com/urdu/questionID/3775/%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A7%D8%AC-%D9%85%D8%B7%DB%81%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%DB%8C-%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AA%D9%86%DB%8C-%DB%81%DB%92-%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%B9%D9%82%D8%AF-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%A2%D9%86%DB%92-%DA%A9%DB%92-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%A7%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%BA-%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%DA%BE%DB%8C%DA%BA/ ] Alfatwa.com</ref>. بيبي صاحبه پنھنجي ڀيڻ اسماء بنت ابوبڪر کان عمر ۾ ۱۰ سال ننڍي ھئي جيڪا پنھجي پٽ عبدالله بن زبير جي شھادت (سن ۷۳ ھجري) کان ۵ يا ۱۰ ڏينھن بعد گذاري وئي. ان جي عمر ھجرت وقت ۲۷ سال ھئي تہ بيبي صاحبه جي عمر ۱۰ سالن جي فرق سان ان وقت ۱۷ سال ھئي<ref name=" الفتوا " />. روایت مطابق مديني پھچڻ کان ڪجھ وقت پوءِ پاڻ سڳورن {{درود}} جن زيد بن حارث ۽ ابو رافع کي مڪي مان ابوبڪر صديق رضه جي گھروارن کي وٺي اچڻ لاءِ موڪليو اھڙي طرح اھي قبا تائين پھتا. بيبي اسماء بنت ابوبڪر اميد سان ھئي ۽ اتي ان عبدالله بن زبير کي جنم ڏنو. ساڳي سال شوال ۾ بيبي عائشه رضه جو گھر مديني جي پاڙي سنح ۾ حارث بن خزرج وارن جي گھرن لڳ واقع ھيو جيڪو نبي ڪريم {{درود}} جي گھر کان ھڪ ميل جي فاصلي تي ھو. ان گھر ۾ سندس شادي ۽ رخصتي ٿي<ref name ="ياقوت " > معجم البلدان، ياقوت، جلد ۳, صه ۲۶۵ </ref>. بيبي صاحبه جو وصال ۱۷ رمضان سن ۵۷ يا ۵۸ ھجري ۾ بنو اميه واري دؤر ۾ ٿيو. پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي زالن ۾ ھيء بيبي سڀ کان وڌيڪ فقيھ ۽ علم واري عورت ھئي ۽ سندس رسول الله {{درود}} جن سان رفاقت ۹ سالن تائين رھي. پاڻ جنت البقيع ۾ دفن ٿيل آهي. حديثن جون ۲۲۱۰ روايتون بيبي صاحبه سان منصوب آھن<ref name=" علوي " />. ===۴.بيبي حفصه رضه=== بنو عدي قبيلي سان تعلق رکندڙ بيبي حفصه حضرت عمر فاروق رضه ۽ سندس زال زينب بنت مظعون جي نياڻي ھئي جيڪا بعثت نبوي کان پنج سال اڳ پيدا ٿي<ref name=" علوي " />. ننڍي عمر ۾ سندس نڪاح سھم قبيلي جي ھڪ فرد خنيس بن حذافه بن قيس سان ٿيو جيڪو بدر جي جنگ ۾ مسلمانن جي لشڪر ۾ شامل ھو ۽ زخمي ٿي پيو ۽ سن ۲ھجري ۾ وفات ڪري ويو ۽ ھڪ روايت مطابق احد جي جنگ ۾ شھيد ٿيو<ref name=" علوي " />. ان بعد شوال سن ۲ ھجري<ref name=" علوي " /> يا ۳ ھجري<ref name=" ٺٽوي " /> ۾ بيبي حفصه جي شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان<ref name="ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿي<ref name="علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۱۸ سال<ref name="علوي " /> يا ۲۱ سال <ref name=" الفتوا " /> ھئي ۽ نڪاح ۾ مھر ۴۰ يا ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. ابو دائود ، نسائي ۽ ابن ماجه وغيره ۾ ابن عمر جي روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن کيس ھڪ دفعو طلاق (رجعي) ڏني ھئي. طبراني پڻ اھڙو ذڪر ڪيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه شعبان سن ۴۵ ھجري ۾ ۶۳ ورھين جي عمر ۾ وفات ڪئي<ref name=" علوي " /><ref name="الفتوا " />. وفات وقت پنھنجي ننڍي ڀاءُ عبدالله بن عمر رضه کي وصيت ڪئي ھئي تہ سندس مديني جي اتر ۾ شام واري رستي تي واقع غابہ نالي ديھ واري ملڪيت خيرات لاء وقف ڪري<ref name=" علوي " />. سندس جنازي نماز مديني جي گورنر مروان بن حڪم پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن سان ان جي رفاقت ۷ سال رھي. ان سان منصوب حديثن جي روايتن جو تعداد ۶۰ آھي<ref name=" علوي " />. ===۵.بيبي زينب بنت خزيمه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنوھلال قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو خزيمه بن عبدالله ۽ ماء جو نالو ھند ھو<ref name="علوي " />. رمضان، سن ۳ ھجري ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان<ref name=" ٺٽوي" /> مديني ۾ ٿيو ۽ ان وقت سندس عمر ۳۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه کي خير خيرات جي ڪثرت سبب ام المساڪين يعني مسڪينن جي ماء سڏيو ويندو هو<ref name="ٺٽوي " />. ھجرت نبوي {{درود}} کان ۱۴ يا ۱۵ سال اڳ مڪي ۾ ڄائي بيبي صاحبه جو پھريون مڙس نبي ڪريم {{درود}} جو پڦاٽ عبدالله بن جحش رضه ھو جنھن سان گڏ بيبي صاحبه مديني ھجرت ڪئي جيڪو ساڳ شوال سن ۳ ھجري ۾ غزوہ احد ۾ شھيد ٿيو ھو ۽ عدت گذارڻ بعد سندس ٻي شادي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ٿي پر سن ۴ ھجري ۾ ربيع الاول يا ربيع الآخر ۾ بيبي صاحبه وفات ڪري وئي<ref name=" ٺٽوي " />. وفات وقت سندس عمر ۳۰ يا ۳۱ سال کن ھئي<ref name=" علوي " />.اھو پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو پنجون نڪاح ھيو جنھن ۾ حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. قتادہ بن دعامہ کان روايت مطابق سندس پھريون نڪاح پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي سؤٽ طفيل بن حارث سان ٿيل ھو جنھن ڪجھ وقت پوء کيس طلاق ڏني ۽ سندس ٻيو نڪاح طفيل جي ڀاءُ عبيدہ بن حارث سان ٿيو<ref name=" علوي " />. امھات المومنين ۾ بيبي زينب رضه واحد عورت ھئي جنھن جو جنازو نبي ڪريم {{درود}} جن پڙھايو <ref name=" علوي " />. سندس پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان رفاقت ۸ مھينا رھي<ref name=" علوي " />. ===۶.بيبي ھند رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنومخزوم قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو ابواميہ سھيل بن مغيرہ ھو ۽ والده جو نالو عاتڪہ بنت عامر ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام سلمه ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه جو نڪاح رسول الله {{درود}} جن سان شوال ، سن ۴ ھجري ۾ مديني ۾ ٿيو جنھن وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۶ سال ھئي. حق مھر ۾ ڪجھ گھريلو سامان شامل ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه ۶۲ ھجري ۾ ۸۴ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سعيد بن زيد سندس جنازي نماز پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو. پاڻ سڳورن {{درود}} سان سندس رفاقت ۷ سال رھي<ref name=" علوي " />. اٽڪل ۳۷۸ حديثن جون روايتون ھن بيبيءَ سان منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي " />. ===۷.بيبي زينب بنت جحش رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق بنو اسد بن خزيمه قبيلي سان ھو. سندس والد جو نالو جحش بن رئاب ۽ والدہ جو نالو اميمہ بنت عبدالمطلب ھيو. بيبي صاحبه جي ڪنيت ام الحڪم ھئي<ref name=" علوي" />. سن ۴ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ چنڊ واري رات پاڻ ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح زينب بنت جحش رضه سان ٿيو. ھڪ ٻي روايت مطابق ۵ ھجري ۾<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر عيوض ٿيو<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۵ ورھيه ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جي وفات بعد سندس زالن مان اھا پھرين وفات ڪندڙ ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. شادي واري وقت ھن. سال پردي جو حڪم نازل ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھن بيب جو تعلق قريش جي اسد بن خزيمه واري شاخ سان ھيو<ref name=" علوي " />. ھي بيبي نبي ڪريم {{درود}} جن جي رشتي ۾ پڦاٽ ھئي. ھجرت جي پھرين سال ئي بيبي صاحبه جو خاندان مديني پھتو ھو. نبي ڪريم {{درود}} جن ان جو نڪاح زيد بن حارث رضه سان ڪرايو ھو پر اھا شادي ڪامياب نہ ٿي سگھي ۽ زيد کيس طلاق ڏني<ref name=" علوي " />. ان وقت بيبيءَ جي عمر ۳۴ سال ھئي. ان بعد قرآن جي آيت جي حڪم تحت سندس عدت بعد شادي نبي ڪريم {{درود}} جن سان ٿي<ref name=" علوي" />. بيبي صاحبه جو نالو برہ ھيو ۽ شادي وقت سندس نالو نبي ڪريم {{درود}} جن زينب رکيو<ref name=" علوي " />. نبي ڪريم {{درود}} جي وصال کان ۷ سال بعد سن ۲۰ ھجري ۾ حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ بيبي صاحبه ۵۳ ورھين جي ڄمار ۾ وفات ڪئي ۽ سندس جنازي جي نماز حضرت عمر رضه پڙھائي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. سندس رفاقت نبي ڪريم {{درود}} جن سان ۶ سال تائين رھي. ساڻس ۱۱ حديثن جون روايتون منصوب ٿيل آھن<ref name=" علوي" />. ===۸.بيبي ريحانه رضه=== بيبي صاحبه جو تعلق روايتن مطابق بنو نضير يا بنو قريظه سان ھيو جن مان بنو قريظه جي روايت مشھور آھي. ھڪ روايت مطابق ڄائي بنو نضير قبيلي ۾ ۽ سندس شادي بنو قريظه ۾ ٿي ۽ شمعون يا زيد بن عمرو جي نياڻي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوہ بنو قريظه جي موقعي تي قيد ٿي ٻانھپ ۾ شامل ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name="ٺٽوي " />. پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري سن ۵ ھجري ۾ محرم جي مھيني ۾ ساڻس نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. سندس اصل نالو ربيعه بنت شمعون بن زيد بن عمرو ھيو. ابن حجر سندس تعلق بنو قريظه سان ۽ ابن اسحاق بنو نضير سان ڏيکاريو آھي<ref name=" علوي" />. سندس شادي بنو قريظه جي حڪم نالي شخص سان ٿي جيڪو غزوه بنو قريظه ۾ مارجي ويو<ref name="علوي " />. محمد بن ڪعب جي روايت مطابق ھن بيبي پردي جو حڪم مڃڻ کان انڪار ڪيو ھو جنھن ڪري کيس نبي ڪريم {{درود}} جن طلاق ڏني ھئي پر پوء رجوع ڪيو ۽ بعد ۾ پردي جي پابندي سان زندگي گذاري<ref name=" علوي " />. سن ۱۰ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن حج تان واپس آيا تہ مديني ۾ وفات ڪري وئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. ابن الاثير ،ابن ڪثير ، شامي وغيره بيبي صاحبه جو شمار ٻانھين ۾ ڪيو آهي<ref name=" علوي " />. ===۹.بيبي جويريه رضه=== سن ۵ ھجري ۾ غزوه بنو مصطلق بعد يا سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي جويريه رضه سان<ref name=" ٺٽوي " /> مديني ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. پاڻ غزوہ بنو مصطلق ۾ ھٿ آيل قيدين ۾ شامل ھئي. نبي ڪريم {{درود}} جن کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو جنھن ۾ ۴۰۰ درھم حق مھر مقرر ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۲۰ سال ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال سندس والد حارث بن ابو ضرار مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. ابن عباس مطابق بيبي صاحبه جو اصل نالو برہ بنت حارث ھيو<ref name=" علوي " />. سندس تعلق بنو خزاعہ جي پاڙي بنو مصطلق سان ھيو. سندس پيء پاڙي جو سردار ھيو جنھن سندس شادي پنھنجي خاندان جي نوجوان مسافع بن صفوان سان ڪرائي ھئي جيڪو غزوہ بنو مصطلق ۾ مارجي ويو. بيبي صاحبه مال غنيمت ۾ ثابت بن قيس ۽ سندس سؤٽ جي حصي ۾ آئي پر سردار جي نياڻي ھجڻ ڪري ھن انھن سان رھڻ پسند نہ ڪيو ۽ ۹ اوقيه سون جي قيمت تي پنھنجي آزادي جو معاھدو ڪيو. مدد لاء نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ پيش ٿي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن رقم ڀري کيس آزاد ڪرايو جنھن بعد مسلمان ٿي ۽ پاڻ سڳورن کيس حرم ۾ شامل ڪرڻ جو فيصلو ڪيو ۽ نڪاح بعد ان جو نالو بره بدلائي جويريه رکيو. نڪاح بعد اصحابين نبي ڪريم {{درود}} جن جي ساھراڻي گھر ڀاتين ھئڻ ڪري بيبي صاحبه جي قبيلي جي سمورن فردن کي آزاد ڪري ڇڏيو<ref name=" علوي " />. ابن عبدالبر مطابق بيبي صاحبه ربيع الاول سن ۵۰ ھجري ۾ ۶۵ سالن جي ڄمار ۾ وفات ڪئي. سندس جنازي جي نماز مديني جي گورنر [[مروان بن حڪم]] پڙھائي ۽ کيس [[جنت البقيع]] ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو پاڻ سڳورن {{درود}} سان ازدواجي رفاقت ۵ سال تائين رھي. ھن بيبي سان ۷ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۰. بيبي رملہ (ام حبيبه) رضه=== سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن ابوسفيان جي ڌيءَ ام حبيبه سان نڪاح ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو اميه خاندان سان هو. سندس اصل نالو رملہ بنت ابو سفيان ھو<ref name=" علوي" />. سندس ماء جو نالو صفيه بنت ابوالعاص ھو<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه حضرت عثمان جي پڦاٽ، امير معاويه جي ماٽيلي ڀيڻ ۽ يزيد بن ابو سفيان جي سڳي ڀيڻ ھئي<ref name=" علوي" />. بعثت کان ۱۷ سال اڳ مڪي ۾ پيدا ٿيندڙ بيبي صاحبه جي پھرين شادي بنو خزيمه جي عبدالله بن جحش سان ٿي<ref name=" علوي " />. ابتدائي دور ۾ ئي ٻئي مسلمان ٿيا ۽ حبشه ڏانھن ٻہ ڀيرا ھجرت ڪيائون. حبشه ۾ کين ھڪ نياڻي حبيبه نالي ڄائي جنھن جي نالي تي ان جي ڪنيت ان حبيبه ٿي وئي<ref name=" علوي " />. سندس مڙس حبشه ۾ عيسائي ٿي ويو جنھن ڪري ان کان طلاق ورتائي. ان جي حالات جي خبر پوڻ بعد مديني مان پاڻ سڳورن عمرو بڻ اميہ کي نڪاح جي بندوبست لاء حبشه موڪليو<ref name=" علوي" />. نڪاح وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۷ سال ھئي. نڪاح جو خطبو اصحمہ نجاشي پاڻ پڙھيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن طرفان حق مھر ۴۰ اوقيه جي برابر قيمت يا ۴۰۰ دينار پڻ نجاشي ادا ڪيو<ref name=" علوي " />. ان حبيبه بعد ۾ مديني نبي ڪريم {{درود}} جن وٽ منتقل ٿي<ref name=" علوي " />. ابن بر ۽ ابن جوزي مطابق بيبي صاحبه سن ۴۴ ھجري ۾ امير معاويه جي دور حڪومت ۾ ۷۳ يا ۷۴ سالن جي عمر ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي" />. ===۱۱.بيبي صفيه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ صفر جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو نڪاح بيبي صفيه رضه جن سان <ref name="ٺٽوي " /> صھبا ۾ ٿيو ۽ ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۱۷ سال ھئي<ref name=" علوي " />. ھي ي بيبي غزوہ خيبر ۾ ھٿ آيل قيدي عورتن ۾ شامل ھئي ۽ ورھاست ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جي حصي ۾ آئي پر پاڻ سڳورن {{درود}} کيس آزاد ڪري نڪاح ڪيو ۽ سندس آزادي کي ان جو مھر مقرر ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه جي ان نڪاح جي ڪري سندس سمورن مٽن مائٽن کي آزاد ڪيو ويو جيڪي ۾ ۷۰۰ ڄڻا ۽ ۱۰۰ گھرن جا ڀاتي ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. بيبي صاحبه بنو نضير قبيلي جي سردار حيي بن اخطب جي نياڻي ھئي، سندس والده جو نالو برہ بنت سموئيل ھو. بيبي صاحبه جو جو اصل نالو زينب ھيو. زرقاني مطابق عربن جي رواج ۾ غنيمت جي مال جو حصو جيڪو سردار کي ملندو هو ان کي صفيه سڏيندا ھيا اھڙي طرح پاڻ سڳورن کي غنيمت جي حصي ۾ ملڻ ڪري کيس صفيه جو نالو ڏنو ويو<ref name="علوي " />. پر اڪثريت جي راء مطابق سندس اصل نالو صفيه ھو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ننڍي عمر ۾ ناناڻي گھر جي ھڪ امير نوجوان سلام بن مشڪم سان ڪرائي وئي پر اھو سخت مزاج ھيو جنھن ڪري سندن علحدگي ٿي وئي. سندس ٻي شادي ڪنانہ بن ربيع سان ٿي. بنو نضير جي مديني مان نيڪالي بعد سندس خاندان خيبر لڏي آيو جتي سندس پيءُ کي چڱو مڙس بڻايو ويو<ref name=" علوي " />. ھڪ روايت مطابق خيبر جي فتح بعد دحيہ ڪلبي جي حصي ۾ آئي پر پوء اصحابين فيصلو ڪيو ته سردار جي ڌي ۽ ٻئي قبيلي جي سردار جي ننھن ھجڻ ڪري مسلمان سردار وٽ ھجڻ کپي ۽ اھڙي طر طرح نبي ڪريم {{درود}} جن جي حصي ۾ آئي<ref name=" علوي " />. کيس لذيذ کاڌا پچائڻ ۾ وڏي مھارت ھئي<ref name="علوي " />. بيبي صاحبه ۲ رمضان سن ۵۰ ھجري ۾ مديني ۾ وفات ڪئي ۽ کيس جنت البقيع ۾ دفنايو ويو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل پوڻا چار سال تائين رھي. ان سان ۱۰ حديثون منصوب ٿيل آھن. ===۱۲.بيبي برہ يا ميمونه رضه=== سن ۷ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صلح حديبيه ڪري قضا ٿيل عمري جي ادائيگي لاء روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي صبح جو مڪي ۾ پھتا. ٽي راتيون اتي ترسيا ۽ پوء مديني طرف روانا ٿيا ۽ ان سفر دوران بيبي ميمونه رضه جن سان نڪاح ڪيائون<ref name=" ٺٽوي " />. امام احمد حنبل مطابق مديني ڏانهن سفر دوران سرف نالي ڳوٺ ۾ ٿيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه پاڻ سڳورن {{درود}} جي آخري گھرواري ھئي جنھن بعد پاڻ سڳورن {{درود}} ڪو ٻيو نڪاح ڪانه ڪيو<ref name=" علوي" /><ref name=" ٺٽوي " />. ابو ھريرہ ، مجاھد ۽ ابن عباس جي رواايتن مطابق سندس اصل نالو بره ھيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن اھو نالو مٽائي ميمونه رکيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جو تعلق بنو ھلال قبيلي سان ھو. سندس پيءُ جو نالو حارث بن حزن ۽ ماء جو نالو ھند بنت عوف ھيو<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پھرين شادي ابورھم بن عبدالعزہ عامري سان ٿي جيڪو ۷ ھجري جي شروعات ۾ وفات ڪري ويو جنھن بعد عباس بن عبدالمطلب يا جعفر رضه جي مشوري تي نبي ڪريم {{درود}} جن ساڻس نڪاح ڪيو. ان وقت بيبي صاحبه جي عمر ۳۶ سال ھئي ۽ نڪاح جو خطبو عباس بن عبدالمطلب پڙھيو<ref name=" علوي " />. حق مھر ۵۰۰ درھم مقرر ٿيو<ref name=" علوي" />. حضرت عمر رضه جي دؤر ۾ ٻين امھات المومنين وانگر کيس بہ ساليانو ۱۰ ھزار درھم وظيفو ملندو هو. سن ۵۱ ھ ۾ سرف ۾ ئي وفات ڪئي ۽ ان وقت سندس عمر ۸۰ سال ھئي<ref name=" علوي " />. سندس جنازي جي نماز ڀاڻيجي عبدالله بن عباس پڙھائي<ref name=" علوي " />. بيبي صاحبه جي پاڻ سڳورن {{درود}} جن سان ازدواجي رفاقت اٽڪل ۳ سال رھي ۽ ساڻس ۷۶ حديثون منصوب ٿيل آھن<ref name="علوي " />. ===بيبي ماريه قبطيہ رضه=== بيبي صاحبه ٻانھي ھئي جيڪا مصر اسڪندريہ جي حاڪم پاڻ سڳورن {{درود}} جن ڏانھن سوکڙي طور موڪلي ھئي. آمين ھجري ۾ ان مان پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ھڪ پٽ ابراھيم رضه نالي ڄائو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو نالو حضرت ابراهيم عليه السلام جي نالي تان رکيو ويو. ستين ڏينھن تي ٻن دنبن جي قرباني بہ ڪئي وئي ۽ ان جي جھنڊ لھرائڻ جو حڪم پڻ ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. اھو ٻار ابورافع جي گھرواري سلمیٰ رضہ ڄڻايو ۽ اھا خبر ابورافع پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌائي جنھن تي کيس ھڪ غلام مبارڪي ۾ مليو<ref name=" ٺٽوي " />. ===فاطمه بن ضحاڪ سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري ۾ ذوالقعد جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جي شادي فاطمه بنت ضحاڪ ڪلبي سان ٿي. شادي بعد جڏھن پاڻ ڪريم {{درود}} جن سندس ويجھو ويا تہ چوڻ لڳي: "مان اوھان کان الله جي پناھ گھران ٿي". اھو ٻڌي نبي ڪريم {{درود}} کيس فرمايو تہ: " تو پناھ گھري، ھاڻي پنھنجي مائٽن ڏانهن موٽي وڃ"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" حجر۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۸۲ </ref><ref name =" قسطلاني ۳" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۹۶</ref><ref name =" ڪثير ۳" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۳۷۴ </ref>. ===مليڪہ بنت ڪعب سان شادي ۽ طلاق=== سن ۸ ھجري رمضان جي مھيني جي پڄاڻي تي پاڻ ڪريم {{درود}} جن جي شادي مليڪہ بنت ڪعب ليثي ڪنائي/ڪندي سان ٿي. فتح مڪه وقت نبي ڪريم {{درود}} جي حڪم تي سندس پيءُ کي قتل ڪيو ويو ھو جيڪو ڏوراپو ڪجھ عورتن کيس ڏنو جنھن تي ان عورت بہ الله جي پناھ گھري ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کيس فارغ ڪري ڇڏيو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۲" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۴۱۰</ref><ref name ="خميس ۲ " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صہ ۹۶</ref><ref name =" شامي ۴" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۱۱، صہ ۲۳۰ ۽ ۲۳۱ </ref>. ==مڪي زندگي== === نبوت کان اڳ واري زندگي=== ابو طالب جي سرپرستي ۾ ننڍي ھوندي قريش جون معمولي معاوضي تي ٻڪريون چاريندو هو<ref name=" مبارڪپوري " />. کيس وراثت ۾ ڪجھ ڻ بہ ڪانہ مليو ھو<ref name=" مبارڪپوري " />. بعد ۾ سندس ايمانداري ۽ ديانتداري کان متاثر ٿيندي بيبي خديجه کيس واپار لاء چونڊيو ۽ ميسرہ سان گڏجي ان جي واپاري قافلي سان شام ويا ۽ ان واپار مان بيبي صاحبه کي تمام گھڻو نفعو ٿيو<ref name="مبارڪپوري " />. ھي شروع کان ئي بت پرستي ۽ شرڪ کان بيزار ھيو ۽ انھن جي ميلن ۽ رسمن کان پاسو ڪندي ان کان تنھا زندگي کي پسند ڪيو ۽ حرا واري غار ۾ وقت گذاريندو رهيو<ref name=" مبارڪپوري " />. اتان موٽي ڪعبي جو طواف ڪري گھر ھليو ويندو ھو<ref name="مبارڪپوري " />. جڏھن 21 سالن جي عمر جو ٿيو تہ ذوالقعد جي مھيني ۾ اوقاز جي ميلي وقت جنگ فجار واقع ٿي جنھن ۾ ھڪ ڌر قريش ۽ ڪنانہ ھيا ۽ ٻي ڌر قيس غيلان وارا ھيا. شديد ويڙھ ۾ ڪيترائي ڄڻا مارجي ويا. محمد {{درود}} پڻ ان جنگ ۾ شريڪ ھيو ۽ ھن صرف دشمنن جا تير ميڙي چاچن کي کڻي پئي ڏنا<ref name=" مبارڪپوري " />. ان کان ھڪ مھينو پوء زبيد نالي واپاري جو وکر عاص بن وايل طرفان ڦٻائڻ واري معاملي تي ناانصافي خلاف عبدالله بن جادان جي جاء تي پنجن قبيلن بنو ھاشم ، بنو عبدالمطلب ، بنو تيم، بنو اسد ۽ بنو زھرہ جي وچ ۾ ٿيل ميثاق وقت محمد {{درود}} پڻ پنھنجي چاچن سان گڏ موجود ھيو. ان ميثاق کي حلف الفدول جو نالو ڏنو ويو جنھن ۾ اھو طئي ڪيو ويو تہ آئيندہ ڪنھن سان ناانصافي ٿيڻ تي قبائلي وابستگي جي قطع نظر ناانصافي جي خلاف مھاڏو اٽڪائبو<ref name=" مبارڪپوري" />. جڏھن سندن عمر ۳۵ سال ٿي تہ قريش ڪعبي جي نئين سر تعمير ڪرائي ۽ جڏھن حجر اسود کي نصب ڪرڻ جو وقت آيو تہ انھن ۾ ھڪ تنازعو شروع ٿي ويو ھر قبيلي چاھيو پئي تہ اھو اعزاز انھن جي سردار کي ملي. ڪنھن ڏاھي بزرگ کين صلاح ڏني تہ جيڪو صبح ٿيڻ وقت سڀ کان اول ڪعبي ۾ داخل ٿئي ان کان فيصلو ڪرايو وڃي. جڏھن اھو وقت آيو تہ اھو داخل ٿيندڙ شخص نبي ڪريم {{درود}} ھيو ۽ انھن ڏسڻ سان ئي چوڻ شروع ڪيو تہ اھو امين ۽ سچو آھي. نبي ڪريم {{درود}} کين مشورو ڏنو ته حجر اسود کي چادر تي رکي سڀني قبيلن جا سردار گڏجي کڻن ۽ جڏھن انھن ايئن ڪيو ته نبي ڪريم {{درود}} اھو پٿر جتن ۾ کڻي نصب ڪيو<ref name=" Awan " />. مڪي ۾ ڏڪار اچڻ وقت ابوطالب جي اولاد مان علي جي سنڀال جو ذمو نبي ڪريم {{درود}} کنيو ۽ سندس مشوري تي جعفر بن ابوطالب ۽ ان جي خاندان جو ذمو عباس بن عبدالمطلب کنيو ھو <ref name=" Awan " />. بيبي خديجه رضه جي ڀائٽي مڪي جي بازار مان ھڪ اغوا بعد غلام بڻايل زيد بن حارث نالي ٻار خريد ڪري کيس تعفي ۾ ڏنو بيبي صاحبه اھو نبي ڪريم {{درود}} جي خدمت لاء سندن حوالي ڪيو. سندن شفقت ۽ محبت ڪري ٻار جي پاڻ سڳورن سان دل لڳي وئي. بعد ۾ حارث پٽ کي مڪي ۾ ڳولي لڌو تہ نبي ڪريم {{درود}} کان کيس خريد ڪري واپس حاصل ڪرڻ پئي چاھيو. نبي پاڪ حارث ۽ سندس ڀاء کي فرمايو تہ جيڪڏهن ٻار توھان سان وڃڻ چاھي تہ توھان بغير معاوضي جي کيس وٺي وڃو. جڏھن ٻار کي پيءُ ۽ چاچي ھلڻ لاء چيو تہ ان کين ۽ نبي پاڪ {{درود}} ڏانھن نھاريو ۽ وڃڻ کان انڪار ڪندي نبي ڪريم {{درود}} جي غلامي ۾ رھڻ پسند ڪيو. نبي ڪريم {{درود}} کيس آزاد ڪري پنھنجو گود ورتل پٽ بڻائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. شادي کان پوءِ ڪيترائي سال مڪي کان ڪجھ ميلن جي فاصلي تي جبل حرا ۾ واقع ھڪ غار ۾ عبادت ڪندا رھيا ان جبل کي ان ڪري جبل نور جو نالو ڏنو ويو<ref name=" Awan" />. اھا غار ۲۰۰۰ فٽ جي اوچائي تي واقع آھي. رمضان جو اڪثر پورو مھينو اتي گذاريندا هئا جتي ھڪ رات جبرائيل نازل ٿيو ۽ قرآن جي نزول جي شروعات ٿي <ref name=" Awan " />. [[Image:Cave Hira.jpg|thumb|left|upright=0.8|جبل نور ۾ واقع غار حرا جتي محمد صہ عبادت ڪندو ھو ۽ پھرين وحي نازل ٿي.]] === نبوت جو آغاز=== جڏھن پاڻ ڪريمن {{درود}} جن پنھنجي عمر مبارڪ جا چاليھ ورھيه پورا ڪيا، تڏهن کين نبوت جي نعمت سان نوازيو ويو<ref name ="شامي " > سبل الھدیٰ والرشاد فی سیرۃ خیرالعباد شامی از: محمد بن یوسف بن علی بن یوسف صالحی دمشقی المعروف شامی، جلد ۲ صہ ۲۲۵ </ref><ref name =" ٺٽوي" > بذل القوۃ فی حوادث سنی النبوۃ (سيرت هاشمي)، از: امام العصر مخدوم محمد ھاشم محدث ٺٽوي، ترجمو: پروفيسر اسرار احمد علوي، مھراڻ اڪيڊمي شڪارپور، ڇاپو ٻيو جولائي 2004ع </ref>. ان روايت تي عالمن جي اڪثريت کي اتفاق رھيو آھي<ref name=" ٺٽوي " />. جڏھن تہ ڪي ٿوريون روايتون اھڙيون بہ مليون آهن ، جن ۾ بعثت وقت عمر مبارڪ چاليھ ورھين کان ھڪ ڏينھن مٿي يا ڏھ ڏينھن مٿي يا وري ٻه مھينا مٿي بہ ٻڌائي وئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. پر پھرين روايت ئي سڀني کان وڌيڪ مشھور ۽ مقبول آهي<ref name=" ٺٽوي " />. محمد بن يوسف دمشقي المعروف شامي سميت مالڪي مسلڪ جي ابو عبدالله محمد بن عبدالباقي المعروف زرقاني پڻ پنھنجي ڪتاب ''شرح علیٰ المواھب اللدنیہ'' ۾ چاليھ سالن جي روايت کي صحيح ڄاڻايو آهي<ref name=" ٺٽوي" />. صحيح بخاري ۽ صحيح مسلم ۾ پڻ حضرت ابن عباس ۽ انس رضي اللّٰہ تعالیٰ عنھما کان پڻ ساڳي روايت نقل ڪيل آھي<ref name="ٺٽوي " />. سندن بعثت ھڪڙن راوين ربيع الاول ۽ ٻين رمضان شريف جي مھيني ۾ بيان ڪئي آھي<ref name=" ٺٽوي " />. ابن اسحاق، بيھقي، ابن ڪثير، ذھبي، قسطلاني، شامي ۽ زرقاني پنھنجي ڪتابن ۾ بعثت جو آغاز ربيع الاول ۾ سچن خوابن کي قرار ڏنو آهي<ref name=" علوي " />. قرآن مجيد ۾ سورة البقرہ جي آيت ۱۸۵ مطابق "رمضان اھو مھينو آھي جنھن ۾ قرآن نازل ڪيو ويو"<ref name="ٺٽوي " />. صحيح مسلم ۾ حضرت طابوقتادہ رضہ جي روايت مطابق بعثت سومر جي ڏينهن ٿي ھئي<ref name =" مسلم" > صحيح مسلم، جلد ۱, صہ ۳۶۸ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مسلم روايتن مطابق ليلة القدر واري رات غار حرا ۾ ملائڪ جبرائيل سندس خدمت ۾ وحي کڻي آيو<ref name=" ٺٽوي " />. اھا غار چار ميٽر ڊگھي ۽ ڏيڍ ميٽر ويڪري جبل نور ۾ واقع آهي<ref name=" مبارڪپوري " />. اھو سومر جو ڏينھن ۽ سج اڀرڻ کان اڳ جو وقت ھيو ۽ گريگوري ڪئلينڊر مطابق 10 آگسٽ 610ع تي واقع ٿيو<ref name=" مبارڪپوري " />. وحي ۾ سڀ کان پھريون جبرائيل سورة علق جون پھريون پنج آيتون پڙھيون جيڪي نبي ڪريم {{درود}} جن ورجايون<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="بخاري " > صحيح بخاري، "ڪيف ڪان بدءالوحي"، جلد ۱ صہ ۶ ۽ ۷ </ref>. جبرائيل پھرين وحي مھل انساني شڪل ۾ آيو هو<ref name=" ٺٽوي " />. غار حرا مان موٽندي پاڻ سڳورو {{درود}} حضرت خديجه وٽ آيو ۽ ڏڪڻ لڳو ۽ فرمايائون ته مون کي چادر ڍڪايو جيڪا ڍڪائي وئي ۽ جڏھن اھا ڪيفيت ختم ٿي تہ سورة مدٽر جون پھريون پنج آيتون نازل ٿيون<ref name="ٺٽوي " /><ref name=" بخاري " />. خوف واري حالت ۾ بيبي سانئڻ کين تسلي ڏني جنھن بعد کيس پنھنجي سؤٽ ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي<ref name="ٺٽوي " />.سمورن مردن ۽ عورتن کان اڳ حضرت خديجه رضہ پاڻ سڳورن تي ايمان آندو ۽ سمورا مسلمان ان روايت بابت ساڳي راء رکن ٿا<ref name ="ابن الاثير " > اسد الغابہ، ابن الاثیر، جلد ۵ صہ ۴۳۴ </ref><ref name ="روض " > الروض الانف سھيلي، جلد ۱, صہ ۲۷۷-۷۸ </ref><ref name ="زرقاني " > شرح علي المواھب، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۳۷ </ref><ref name =" قسطلاني" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۱ ، صه ۲۱۷ </ref>. بيبي سانئڻ جي اسلام آڻڻ کانپوءِ سندس چارئي نياڻيون: سيدہ زينب رضه، سيدہ رقيه رضه، سيدہ ام ڪلثوم رضه ۽ سيدہ فاطمه الزهراء رضه بہ اسلام جي دائري ۾ داخل ٿيون<ref name="ٺٽوي " />. اھا روايت زرقاني '''شرح اعلیٰ المواھب''' ۾ سيرت ابن اسحاق ۽ سيرت شامي جي حوالي سان نقل ڪئي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق بيبي خديجه رضه کان بعد پھرين ايمان آڻيندڙ عورت [[فاطمه بنت خطاب]] ھئي <ref name ="زرقاني ۱ " > شرح علي المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۱, صہ ۲۴۶ </ref><ref name="ٺٽوي " />. مردن ۾ ابوبڪر صديق ساڳي بعثت واري سومر ڏينھن شام جي وقت اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. جنھن بعد ٻارن ۾ حضرت علي ڏھن سالن جي عمر ۾ اسلام قبول ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق حضرت علي، ابوبڪر صديق کان اڳ اسلام قبول ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. عثمان غني، زبير بن عوام، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابي وقاص ، طلحه بن عبيد پڻ حضرت ابوبڪر صديق رضه جي ذريعي اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> ساڳي سال زيد بن حارث ۽ بلال حبشي، عامر بن فھيرا، ابوذر غفاري (جندب بن جنادہ) ۽ سندس وڏو ڀاءُ انيس بن جنادہ، ابو فڪيھه، عمار بن ياسر ۽ سندس پيءُ ياسر بن عامر ۽ ماء سميه بنت خباط ۽ ڀاء عبدالله بن ياسر، صھيب رومي، مصعب بن عمير، عياش بن ربيعه، ارقم بن ابي ارقم، عثمان بن مظعون ۽ سندس ٻہ ڀائر قدامه ۽ عبدالله، ۽ ابو عبيده، ابو سلمه عبدالله ۽ سندس ماء بره، عامر بن ابي وقاص، عبدالله بن مسعود ھذلي، جعفر بن ابو طالب، خنيس بن حذافه سھمي، عبيده بن حارث، سعيد بن زيد معيقيب بن ابي فاطمه، خالد بن سعيد، فاطمه بنت خطاب، اسامه بن زيد جي ماء ام ايمن حبشيه، عبدالله بن عباس جي ماء ام الفضل عرف لبابه، عبدالله بن مسعود جي ماء ام عبد پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. پھرين وحي جي نزول بعد بيبي خديجه رضه پاڻ سڳورن {{درود}} کي ورقه بن نوفل ڏي وٺي آئي جنھن وحي جو احوال ٻڌي سندس نبوت جي تصديق ڪئي جنھن ڪري کيس مسلمان سمجھيو وڃي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. زرقاني '''شرح علیٰ المواھب اللدنيہ''' ۾ ورقه کي قطعي طور صحابي مڃيو آھي<ref name="ٺٽوي " />. ===عام تبليغ ۽ تڪليفون=== نبوت جا پھريان 3 سال انفرادي تبليغ ۾ گذريا جنھن ۾ بت پرستي جي کليل مخالفت نہ ڪئي وئي<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۳ نبوي ۾ ۽ ڪن روايتن مطابق ۴ نبوي ۾ کين سورة الحجر جي آيت ۹۴ ذريعي کين کليل دعوت جو حڪم ڏنو ويو ۽ پاڻ سڳورن {{درود}} صفا واري ٽڪريءَ تي چڙهي قريش قبيلي وارن کي وڏي واڪي سڏ ڪري کلي عام اسلام جي دعوت ڏني جتي ابولھب سندن مخالفت ڪئي جنھن ڪري سورة الھب نازل ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. ان کان اڳ بنو ھاشم ۽ بنو مطلب وارن پنھنجي ويجھي عزيزن کي گڏ ڪري انھن کي اسلام جي دعوت ڏني جنھن تي ابولھب سندس سخت مخالفت ڪئي ۽ ابوطالب سندس حفاظت جي ذميداري کنئي<ref name=" مبارڪپوري " />. مڪي جي مشرڪن سندن مخالفت شروع ڪئي پر ساڻس ابو طالب جي مڪمل تائيد ۽ حمايت حاصل هئي<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۵ نبوي (615ع<ref name=" Awan " />) ۾ مسلمانن مڪي وارن جي ڏاڍ کان تنگ ٿي حبشه ڏانھن پھرين ھجرت ڪئي جن ۾ حضرت عثمان ، بيبي رقيه ، عبدالرحمان بن عوف، زبير بن عوام ، مصعب بن عمير ، ابو سلمه عبدالله ۽ ام سلمه سميت ٻارھن مرد ۽ پنج عورتون شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="بيھقي " > دلائل النبوة بيھقي، جلد ۲, صه ۲۹۷ </ref><ref name =" ارقم" > زادالمعاد ابن قيم، جلد ۱, صه ۹۷ ۽ ۹۸ </ref>. ساڳي سال بيت الله ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} سورة نجم جي تلاوت شروع ڪئي جنھن وقت مشرڪن جو ھڪ وڏو ميڙ موجود ھيو ۽ جڏھن سجدي واري آيت آئي تہ نبي سڳورو {{درود}} سجدي ۾ ھليو ويو ۽ اتي موجود مسلمان پڻ سجدي ۾ ڪري پيا انھن سان گڏوگڏ سواء اميه بن خلف جي سمورن مشرڪن پڻ سجدو ڏنو<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" ھشام" > سيرت ابن ھشام جلد ۱ </ref><ref name=" جلد " /><ref name =" صحيح" > صحيح بخاري، جلد ۲ صه ۷۲۱</ref>. سن ۶ نبوي جي شروعات ۾ مسلمانن حبشه ڏانھن ٻيون ڀيرو ھجرت ڪئي. ان قافلي ۾ ۸۳ مرد ۽ ۱۸ عورتون شامل هيون<ref name =" اللدنيہ" > شرح المواھب اللدنيہ ، جلد ۱, صه ۲۸۷ </ref><ref name=" ارقم " /><ref name="ٺٽوي " />. قافلي ۾ جعفر بن ابو طالب سندس زال اسما بنت عميس، خنيس بن حذافه سھمي، مصعب بن عمير، معيقيب بن ابو فاطمه، مقداد بن اسود ڪندي، ابو عبيده بن جراح، خالد بن حزام، ام المومنين سودہ بنت زمعه پڻ شامل هئا<ref name =" سبل" > سبل الھدیٰ والرشاد، شامي، جلد ۲, صه ۳۶۳,۳۹۷ ۽ ۴۰۹ </ref>. ساڳي سال مشرڪن مسجد الحرام ۾ گڏجاڻي ڪئي جنھن ۾ ابوجھل، شيبه، عتبه، وليد بن عتبه، عمار بن وليد، عقبه بن ابي معيط، اميه بن خلف وغيره شامل هئا. رسول {{درود}} جن ڪعبي ۾ نماز پڙھي رھيا ھئا. ان مھل مسجد ٻاھران ميدان ۾ قرباني لاء اٺ ڪٺو ويو ھو. ان ميٽنگ مان ھم صلاح ٿيندي عقبه بن ابي معيط اٿيو ۽ اوجھ سان ڀريل اوجھري آڻي پاڻ سڳورن {{درود}} جي پٺي مٿان رکي. ان واقعي جي پروڙ ڏھن ورھين<ref name=" علوي " /> جي سيدہ فاطمه کي پئي ته مسجد ۾ ھلي آئي ۽ پنھنجي بابي جي پٺي تان غلاظت ھٽائي<ref name="ٺٽوي " />. ان وقت حضرت ابوبڪر صديق پڻ اتي پھتو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عمار بن ياسر جي ماء سميه بنت خباط کي ابوجھل نيزو ھڻي شھيد ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۶ نبوي ۾ پاڻ سڳورا {{درود}} صحابي ارقم بن ابي ارقم جي گھر اچي ترسيا جتي مسلمان گڏ ٿي نماز پڙھندا ھيا جيڪو سلسلو حضرت عمر بن خطاب جي اسلام ۾ داخل ٿيڻ تائين جاري رھيو جنھن بعد مسلمانن گڏجي ڪعبي اندر نماز پڙھڻ جي شروعات ڪئي<ref name="ٺٽوي " />. مخدوم محمد هاشم ٺٽوي لکي ٿو تہ دار ارقم مسجد الحرام لڳ صفا جي ٽڪري وٽ موجود ھيو جنھن کي خليفي ھارون رشيد جي حبشي نسل واري ماء خيزران نئين سر جوڙائي تبرڪ طور ھڪ مسجد قائم ڪئي جنھن ڪري ھاڻي اھو دار خيزران سڏجي ٿو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال ھڪ روايت مطابق حضرت حمزہ اسلام ۾ داخل ٿيو ۽ ٽي ڏينهن بعد حضرت عمر بن خطاب دار ارقم ۾ اچي اسلام قبوليو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان اڳ نبي ڪريم {{درود}} جن دعا گھري ھئي تہ: {{quote| "اي الله! عمرو بن ھشام ۽ عمر بن خطاب مان جيڪو توکي وڌيڪ پيارو ھجي، ان جي ذريعي اسلام کي سگھ بخش."|<ref name ="ابن حجر " > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۲, صه ۵۱۸ </ref>|}} ھڪ روايت مطابق ساڳي سال عبدالله بن عمر پڻ مسلمان ٿيو ھو<ref name=" ٺٽوي " />. ان کان سواءِ ان الخير سلمه پڻ دار الارقم ۾ اچي مسلمان ٿي جيڪا ابوبڪر صديق جي ماء ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ نبوي ۾<ref name ="حجر " > فتح الباري، حافظ ابن حجر، جلد ۷, صه ۱۴۷ </ref> ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۸ نبوي ۾ محرم جي چنڊ ڏسڻ سان ئي قريش وارن بنو جو ھاشم ۽ بنو عبدالمطلب سان مڪمل بائڪاٽ جو اعلان ڪيو جنھن سبب نبي ڪريم {{درود}} جن کي شعب ابوطالب ۾ نظر بند ٿيڻو پيو<ref name=" ٺٽوي " />. شعب ابوطالب جبل ابو قبيس جي وچان ھڪ جابلو لڪ ھيو جيڪو بنو هاشم جي مورثي ملڪيت ھو<ref name ="عاصم " > سفرنامہ ارض القرآن (اردو)، محمد عاصم، صہ ۱۵۴ </ref>. بائڪاٽ جي ڪاروائي لکت ۾ ڪئي وئي جنھن کي بيت الله ۾ لٽڪايو ويو جنھن ۾ لکيل ھو ته<ref name=" ٺٽوي " />: {{quote|محمد {{درود}} کي بنو ھاشم بنو مطلب سان گڏ مڪي مان شھر نيڪالي ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو ساڻن مٽي مائٽي يا سڱابندي وغيره نہ ڪندو. کاڌي پيتي جي ڪابہ جنس وٽن پھچڻ نہ ڏني ويندي. ڪوبه ماڻھو نہ کانئن ڪجھ خريد ڪندو ۽ نہ وري ڪا شئي کين وڪرو ڪري سگھندو. مسلمانن سان ان وقت تائين ڪنھن بہ قسم جو ڪو ٺاھ يا ساڻن ڪابہ نرمي نہ ڪئي ويندي، جيستائين ھو محمد {{درود}} کي قريش وارن جي حوالي نہ ڪندا |<ref name =" سيرت" > سيرة ابن ھشام، جلد ۲، صه ۱۴ </ref>|}} سن ۸ نبوي ۾ مشرڪن آسماني نشاني جو مطالبو ڪيو ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن کين چوڏھين جي چنڊ واري رات شق القمر وارو معجزو ڏيکاريو<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق پاڻ سڳورن {{درود}} چنڊ ڏانھن پنھنجي آڱر سان اشارو ڪيو جنھن سان چنڊ ٻہ الگ اڌ ٿي ٿي ويو. پر مشرڪن ان کي وڏو جادو قرار ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. عبدالله بن عباس جي ولادت شعب ابوطالب ۾ ٿي جنھن بعد ساڳي سال بائڪاٽ واري دستاويز کي سن ۱۰ نبوي اڏھي کائي وئي ۽ اھو احوال ابو طالب پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ٻڌايو<ref name=" سيرت " /><ref name =" الروض" > الروض الانف سھيلي، جلد ۲, صه ۱۲۷ ۽ ۱۲۸ </ref><ref name =" دلائل۱" > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۲, صه ۳۱۱-۳۱۵ </ref><ref name ="ابن سعد " > الطبقات الڪبریٰ، ابن سعد، جلد ۱, صه ۱۳۱, </ref>. مشرڪ ان واقعي تي لڄي ٿيا ۽ ٽي سالن جي ظلم ۽ ڏاڍ بعد ابو طالب جي زندگي دوران ان معاهدي تان پاڻ ئي ھٿ کڻي ويا جنھن بعد نبي ڪريم {{درود}} جن پنھنجي ڪڙم قبيلي سان گڏجي مڪي اندر پنھنجي اباڻن گھرن ڏانھن موٽي آيا<ref name=" ٺٽوي " />. ان بعد معراج جو واقعو پيش آيو<ref name=" Awan " />. ساڳي سال رمضان جي ۷ تاريخ تي ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ذوالحج جي مھيني ۾ ابو طالب جو انتقال ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. رمضان يا رجب جي مھيني ۾ سن ۱۰ نبوي ۾ وفات ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. سندس وفات کان 2 مھينا ۽ 3 ڏينھن بعد بيبي خديجه رضه پڻ وفات ڪري وئي<ref name=" مبارڪپوري" />. سندس وفات کان ھڪ مھينو بعد نبي ڪريم {{درود}} بيبي سودہ رضه سان شادي ڪئي<ref name="مبارڪپوري " />. ابو طالب جي انتقال بعد ابو لھب ملي ڀگت سان پاڻ کي بنو ھاشم جو سردار قرار ڏئي نبي ڪريم {{درود}} کي بنوھاشم قبيلي مان نيڪالي ڏيڻ جو اعلان ڪيو جنھن جو مطلب کين قبيلائي تحفظ کان محروم ڪري سندن قتل لاء راھ ھموار ڪرڻ ھيو<ref name="Awan " />. ساڳي سال شوال جي ۲۷ تاريخ تي پاڻ سڳورا {{درود}} جن طائف ويا جتي ثقيف قبيلي وارن کي اسلام جي دعوت ڏني. اتي ۲۶ ڏينهن ترسيا پر طائف وارن کين ستايو ۽ تڪليفون ڏنيون<ref name=" ٺٽوي " />. مسلمانن جي عقيدي مطابق طائف مان واپسي تي نخلہ نالي ڳوٺ ۾ منزل ڪئي جتي ۷ جنن جو وفد ساڻن مليو جن اسلام جي دعوت قبول ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ڪجھ صاحب علم ماڻھن جو خيال آهي تہ لفظ جن معني غائب آھي جيڪو لفظ ريگستان جي خانه بدوش بدوي قبيلن لاء پڻ استعمال ڪيو ويندو ھو ڇوته اھي عربن جي تمدني زندگي ۾ ڪٿي بہ ڏسڻ ۾ نہ ايندا ھيا. محمد هاشم ٺٽوي ڪتاب آڪام المرجان جو حوالو ڏيندي لکيو آهي ته مڪي ۽ مديني ۾ جنن جا مختلف وفد ڇھ ڀيرا جدا وقتن تي پاڻ سڳورن {{درود}} جي جي خدمت ۾ حاضر ٿيا<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شبلي" > آڪام المرجان، ابو عبدالله شبلي، صه ۴۶ </ref>. سن ۱۱ نبوي (620ع<ref name=" Awan" />) ۾ مديني کان آيل حاجين (منیٰ ۾<ref name=" Awan " />) عقبه جي ويجھو رسول {{درود}} جي ھٿ مبارڪ تي بيعت ڪئي جنھن سان مديني وارن اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي شروعات ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. ان کي بيعت عقبه سڏيو ويندو آهي. ان ۾ روايتن مطابق ۶ يا ۸ ڄڻا شامل هئا جن ۾ ابو اسامه اسد بن زرارہ خزرجي، برآء بن معرور بن صخر اوسي ، ابوالھيثم بن تيھان، معاذ بن حارث ۽ ان جا ٻہ ڀائر جن ۾ عوف بن حارث پڻ شامل ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۱۲ نبوي ۾ معراج وارو واقعو پيش آيو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال رجب جي مھيني ۾ عقبه جي مقام لڳ ٻين بيعت ڪئي وئي جنھن ۾ مديني کان آيل ۱۳ ڄڻا ھرھڪ بشير بن سعد، سعد بن معاذ، عبدالله بن عمرو ۽ سندس ننڍڙو پٽ جابر بن عبدالله، اسيد بن حضير، ابي بن ڪعب، عبادہ بن صامت، ابو مسعود عقبه بن عمرو، ذڪوان بن عبد قيس زرقي، رافع بن مالڪ، قطبہ بن عامر، عتبہ بن عامر ۽ عويد بن ساعدہ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان زماني ۾ حج رجب جي مھيني ۾ ان ڪري ٿيندو ھو جو مشرڪن ۾ جھالت سبب نسي جو رواج ھو يعني ھو پنھنجي مرضيءَ موجب ڦيرڦار ڪري ان کي اڳي پوء ڪندا ھئا<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال مصعب بن عمير کي مديني قرآن ۽ نماز پڙھائڻ لاء موڪليو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. سن ۱۳ نبوي ۾ ذوالحج جي مھيني ۾ عقبه وٽ ٽين بيعت ڪئي وئي<ref name=" ٺٽوي " />. بيعت ڪندڙ جماعت ۾ ۷۳ مرد ۽ ۲ عورتون شامل هيون جن ۾ ابو رفاعہ رافع بن مالڪ عجلاني، ابو لبابه رفاعہ بن عبدالمنذر اوسي، ابو طلحه زيد بن سھل خزرجي، سعد بن ربيع خزرجي، عبدالله بن جبير، عبدالله بن رواحہ، عبدالله بن زيد حارثي، مشھور شاعر ڪعب بن مالڪ، معاذ بن جبل شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. == مدني زندگي== ===يثرب ڏانھن ھجرت=== قريش کي پريشاني ٿي تہ مسلمانن عربستان ۾ يثرب کي پنھنجو مرڪز بڻائي رھيا ھيا جتي اھي طاقتور ٿي سگھيا پئي ۽ اھي انھن جي شام طرف واپاري رستن جي لاء خطرو بڻجي سگھيا پئي. کين ڳڻتي ھئي تہ پيغمبر {{درود}} متان يثرب ڏانھن ھجرت ڪري. انھن ڳڻتين جي ڪري انھن جا امير دارالندوہ ۾ گڏ ٿيا<ref name=" مبارڪپوري " />. نجد جو شيخ جليل پڻ شريڪ ٿيو جنھن نبي ڪريم {{درود}} کي قيد ڪرڻ جي مشوري جي مخالفت ڪئي جنھن بعد ابو جھل کين سڀني قبيلن جي چونڊيل ماڻھن ذريعي قتل ڪرڻ جو منصوبو پيش ڪيو جيڪو قبوليو ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. روايتن مطابق جبرائيل پيغمبر {{درود}} کي ان منصوبي جي آگاھي ڏني ۽ الله جي طرفان کيس ھجرت ڪرڻ جو حڪم ڏنو<ref name="مبارڪپوري " />. پيغمبر {{درود}} علي بن ابي طالب کي آگاھ ڪندي سندس بستري تي سمھڻ لاء چيو. جڏھن قتل لاء موڪليل گروہ اھڙي طرح ناڪام ٿي ويو<ref name=" مبارڪپوري " />. سن ۱ ھجري ۾ خميس ڏينهن ربيع الاول جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن مڪي کان يثرب ڏانھن ھجرت شروع ڪئي. ان وقت ساڻس گڏ حضرت ابوبڪر صديق رضه ۽ ان جو غلام عامر بن فھيرہ ۽ ھڪ ٽيون شخص عبدالله بن اريقط ديلي پڻ گڏ ھيا<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="الھشام " > السيرة النبويه، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۲۹ </ref><ref name =" البدايہ" > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۳, صه ۱۷۶ </ref><ref name ="سمھودي " > وفاءالوفا، علامه سمھودي، جلد ۱, صه ۲۳۸ </ref><ref name ="قتيبہ " > المعارف، ابن قتيبه، صه ۸۹</ref><ref name ="بڪري " > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۱, صه ۳۲۴</ref>. ان وقت عبدالله بن اريقط غير مسلم ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھي جابلو توڙي ميداني رستن جي وڏي ڄاڻ رکندڙ ھيو ۽ ھجرت وقت غار ثور لڳ ٻہ ڏاچين سميت اتي پھتو ھو ۽ کين ڳاڙهي سمنڊ واري غير معروف رستي کان يثرب وٺي آيو<ref name="علوي " />. ھجرت وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن دعا گھري تہ: {{quote|اللهم اعنى علیٰ هول الدنيا وعوآئق الدهر و مصآئب اللیالی والایام۔<br/> "اي منھنجا مالڪ، منھنجي مدد فرماءِ، دنيا جي مصيبتن کان، زماني جي رڪاوٽن کان ۽ رات ڏينھن جي گردشن کان" |<ref name=" ٺٽوي " /><ref name=" البدايہ " />|}} غار ثور ۾ جمعي ، ڇنچر ۽ آچر واريون ٽي راتيون ترسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="فتح باري " > فتح باري، حافظ ابن حجر عسقلاني، جلد ۷, صه ۱۶۸ </ref> ۽ پوءِ سومر واري رات چنڊ جي پنجين تاريخ ان غار مان نڪري پنڌ شروع ڪيو ۽ ربيع الاول جي ٻارھين تاريخ سومر ڏينھن ڪچڙي منجھند مھل مديني لڳ قبا ۾ داخل ٿيا جتي ڏھن راتين کان مٿي ترسيا ۽ مسجد قبا جوڙائي پوء جمعي جي ڏينهن ربيع الاول جي ۲۳ تاريخ تي مديني ۾ اندر داخل ٿيا<ref name="ٺٽوي " />. ۱۶ ربيع الاول ۱ ھ تي جمعي جي ڏينھن 2 جولاء 622ع تي يثرب جي سرزمين تي قدم رکيو ۽ پھريون قيام يثرب کان 2 ميل پري قبا جي مقام تي ڪيو<ref name=" Awan " />. علي بن ابي طالب پڻ پيادل ھجرت ڪري ان. مقام تي انھن سان مليو<ref name=" Awan " />. اھا اسلام جي پھرين مسجد ھئي<ref name=" علوي " />. ھڪ ٻي روايت مطابق ۱۲ ربيع الاول تي مديني ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " />. حضرت علي ڪرم الله وجهه ھجرت ڪري قبا ۾ پھتا. قبا ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن حڪم ڏنو ته ھجرت واري ڏينھن کان اسلامي تاريخ جي شروعات ڪئي وڃي ۽ سال جو پھريون مھينو محرم مقرر ڪيو وڃي<ref name =" اسيرة" > السيرة النبويہ، ابن ڪثير، جلد ۲, صه ۲۸۸ </ref>. بني عامر بن عوف وارن جي دعوت تي قبا ۾ 14 ڏينھن ترسيا<ref name=" Awan " />. ===مديني ۾ آجيان ۽ مسجد نبوي جي قيام=== سن ۱ ھجري ۾ جمعي جي ڏينهن قبا کان مديني وڃڻ وقت ۲۳ ربيع الاول تي سالم بن عوف وارن جي ڳوٺ ۾ جمعي جي نماز پڙھي پوء مديني پھتا<ref name=" ٺٽوي " />. مديني ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن خوشي ۾ ٻاھر نڪري سندن آجيان ڪئي. پاڻ سڳورا {{درود}} ڏاچِي تي سوار ھيا. ھر قبيلي جي ماڻھن ڏاچِي جي مھار جھلي کين سندن مھمان ٿيڻ لاء عرض ڪري رھيا ھئا. پاڻ {{درود}} فرمايو تہ " توھان ڏاچِي کي ڇڏيو! ھوءَ الله جي امر سان ئي ويھندي"<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" سيرت ابن ھشام" > سيرت، ابن ھشام، جلد ۲, صه ۱۴۱ </ref>. ڏاچِي ابو ايوب انصاري جي گھر آڏو پھچي اتي ويھي رھي. پاڻ {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر ست مھينا ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ھڪ مھيني کان گھٽ ترسيا ۽ حجرن ۽ ڪمرن جي اڏاوت جو ڪم شروع ڪرايو پوء اتي منتقل ٿيا. جنھن بعد مسجد نبوي جو بنياد رکيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. [[File:Dalailkhayrat.jpg|220 px|thumb|پندرھين صدي ۾ مسجد نبوي جي ٺاھيل دستاويزي تصوير ]] ===رياست جو قيام=== مسجد نبوي عبادتن جي روحاني مرڪز، ديني تعليم جي اداري ھجڻ سميت سياسي ۽ فوجي معاملن لاء رياستي صدر مقام پڻ ھئي جتي نبي ڪريم {{درود}} جن رياستي معاملا طئي ڪرڻ ۾ مشغول رھندا ھيا<ref name="Awan " />. ===ميثاق مدينه=== مديني جي ٻاھران يھودي قبيلا بنو قريظه ، بنو نضير ۽ بنو قينقاع رھندڙ ھيا جن سان نبي ڪريم {{درود}} جن ھڪ معاھدو ڪيو جنھن کي ميثاق مدينه جو نالو ڏنو ويو جنھن مطابق مسلمان ۽ يھودي پاڻ ۾ اتحادي رھندا ۽ ڪنھن بہ ٻاھرين جي حملي وقت پاڻ ۾ گڏجي شھر جو دفاع ڪندا <ref name=" Awan " />. ان معاهدي تحت يھودين کي جان ، مال ، آبرو ، مذھبي آزادي ۽ سندن داخلي معاملن ۾ مڪمل خودمختياري جو تحفظ ڏنو ويو<ref name=" Awan " />. ===مدني دؤر=== سن پھرين ھجري ۾ اذان ۽ اقامت جي شروعات ڪئي وئي<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن زبير قبا ۾ ڄائو جيڪو ھجرت ۾ ڄمندڙ پھريون ٻار ھيو<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال زڪوات فرض ڪئي وئي ۽ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ رمضان جي روزن بعد فطري ادا ڪرڻ جو حڪم آيو جنھن بعد زڪوات کي فرض ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ شوال جي مھيني دوران ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۲ ھجري ۾ بيبي عائشه رضه جي رخصتي ٿي<ref name="ٺٽوي " />. ۱ ھجري ۾ جڏهن نبي ڪريم {{درود}} جن ابو ايوب انصاري جي گھر پھتا ان وقت عبدالله بن سلام پنھنجي خاندان سميت اسلام ۾ داخل ٿيو. ساڳي سال يھودين جي بنو قريظه قبيلي جي عثمان بن اشھل قرظي جو کجين جي باغ ۾ نوڪري ڪندڙ سلمان فارسي رضه ۽ ڏھن سالن جو انس بن مالڪ انصاري خزرجي پڻ اسلام ۾ داخل ٿيا. پاڻ سڳورن {{درود}} جي نياڻي سيده رقيه رضه رمضان جي مھيني سن ۲ ھجري ۾ وفات ڪئي. سن ۲ ھجري ۾ بطن رابغ ۾ عبيدہ بن حارث جي اڳواڻي ۾ پاڻ سڳورن طرفان موڪليل جھادي مھم دوران بطن رابغ ۾ الله جي راھ ۾ پھريون تير سعد بن ابي وقاص ھلايو<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" دنيہ" > المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صہ ۶۱</ref>. ساڳي سال قبلي جي تبديلي جو واقعو ٿيو جنھن تحت بيت المقدس جي جاء تي ڪعبة الله کي مسلمانن جو قبلو مقرر ڪيو ويو. اھو اڱاري جو ڏينهن ھيو ۽ پاڻ سڳورا {{درود}} جن بنو سلمه وارن جي مسجد ۾ ٻنپھرن جي نماز پڙھائي رھيا ھئا ۽ جڏھن پھريون ۲ رڪعتون پوريون ڪيائون تہ ان وچ ۾ حڪم نازل ٿيو<ref name ="طبري " > تاريخ طبري، جلد ۲, صه ۱۶۸</ref><ref name=" ٺٽوي " />. ۽ نماز دوران پاڻ سڳورن {{درود}} جن رخ ڦيرائي ڪعبي طرف ڪيو ۽ مقتدين بہ ان عمل کي ورجايو<ref name=" ٺٽوي " /> ۽ باقي ۲ رڪعتون ڪعبي طرف منھن ڪري پڙھيون ويون جنھن ڪري ان مسجد تي مسجد قبلتين جو نالو پئجي ويو. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن عاشوري جي ڏينهن روزو رکيو ۽ ماڻھن کي فرمايو تہ روزو انھن تي واجب آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال يعني ۲ ھجري ۾ رمضان جا روزا فرض ڪيا ويا ۽ ساڳي سال نبي ڪريم {{درود}} جن تي صلوات پڙھڻ جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن سال فطري ادا ڪرڻ جو حڪم ۽ ٻنھي عيدن تي عيد نماز پڙهڻ جو حڪم پڻ نازل ٿيو. نبي ڪريم {{درود}} جن عيد الفطر جي پھرين نماز ۽ عيد الاضحي جي پھرين نماز پڻ ھن سال پڙھايون ۽ ساڳي سال قرباني ڪرڻ جو حڪم ڏنو ويو<ref name="ٺٽوي " />. ساڳي سال عبدالله بن مسعود حبشه مان مديني موٽي آيو. ھن سال اسلامي تاريخ جو ڪنھن بہ سريا جي پھرين سپه سالار عبدالله بن جحش واري سريه ۾ مسلمانن ھٿان پھريون مشرڪ ماريو ويو جنھن جو نالو عمرو بن العلاء حضرمي ھيو ۽ ان سريا ۾ مشرڪن جا پھريون دفعو ٻہ ماڻھو قيدي ٿيا جن ۾ حڪم بن ڪيسان ۽ عثمان بن عبدالله شامل هئا <ref name=" ٺٽوي " />. ھن سال جنگ بدر لاء تياري دوران سعد بن عبادہ ھڪ زرہ '''ذات الفضول''' جي نالي سان نبي ڪريم {{درود}} جن جي حوالي ڪئي جيڪا سڄي ڄمار پاڻ سڳورن {{درود}} جن وٽ رھي<ref name=" ٺٽوي " />. آخري زماني ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} اھا زرہ 30 سير جون (barley) جي عيوض ابو شحم نالي يھودي وٽ گروي رکي ھئي، جيڪا سندن وصال بعد ابوبڪر صديق رضه اھو قرض ادا ڪري ڇڏائي<ref name=" ٺٽوي " />. ۱۲ رمضان سن ۲ ھجري (624ع) تي ۳۰۰ مسلمانن جي لشڪر سان، جن ۾ ۶۰ مھاجر ۽ باقي انصار شامل هئا، مديني مان بدر طرف روانا ٿيا<ref name=" Awan " />. ,نڪرڻ وقت ابولبابہ کي مديني جو گورنر مقرر ڪيو ويو<ref name=" Awan " />. بدر ڳوٺ واپاري قافلن واري رستي لڳ مديني کان ۸۰ ميلن جي فاصلي تي واقع ھيو<ref name="Awan " />. مڪي جي قريش جي لشڪر ۾ سازوسامان سميت ھڪ ھزار ماڻھو ھيا جن جو سپه سالار عتبه ابن ربيعه ھيو. ان لشڪر ۾ ۱۰۰ گھوڙيسوار پڻ ھيا<ref name=" Awan " />. غزوه بدر ۾ جڏھن مسلمان روحا ٽپي صفراء ويجھو پھتا تہ پاڻ سڳورن {{درود}} اصحابين سان مشورو ڪيو. جنگ دوران عڪاشہ بن محصن اسدي جي تلوار ٽٽي پئي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن ان کي کجي جي ھڪ ڳاني ڏئي ان جي مدد سان مقابلو ڪيو<ref name="ٺٽوي " />. ھن اھا ڳاني مرڻ گھڙي تائين پاڻ وٽ سنڀالي رکي ھئي. بدر جي جنگ ۾ عبدالله بن سھيل ڪافرن جو لشڪر ڇڏي مسلمان ٿي اسلامي لشڪر ۾ شامل ٿيو. ھن سال غنيمت جو مال مسلمانن لاء حلال ڪيو ويو. جنگ بدر ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن کي ذوالفقار نالي تلوار ھٿ آئي جيڪا مشرڪن مان عاص بن منبه يا ھڪ ٻي روايت مطابق نبيه بن حجاج جي ملڪيت ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. اھي ٻئي غزوہ بدر ۾ مارجي ويا هئا. ھڪ روايت مطابق بعد ۾ پاڻ سڳورن {{درود}} جن اھا تلوار حضرت علي ڪرم الله وجهه کي عطا ڪئي ھئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر ۾ ۱۴ مسلمان شھيد ٿيا جن ۾ ۶ مھاجر ۽ ۸ انصار ھيا. ابو جھل، عتبہ بن ربيعه، شيبه بن ربيعه، اميہ بن خلف، ۽ وليد بن عتبہ سميت ۷۰ ڄڻا ھن جنگ ۾ مارجي ويا. ابو جھل زخمي ٿيل پوئين پساهن ۾ ھيو عبدالله بن مسعود تلوار سان سر قلم ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. ۷۰ ڄڻا قيد ڪيا ويا جن ۾ عباس بن عبدالمطلب ، عقيلي بن ابو طالب ، نوفل، اسود ابن عامر پڻ شامل هئا. رسول ڪريم {{درود}} مسلمانن کي سختي سان تاڪيد ڪئي تہ قيدين سان نرمي وارو ورتاءُ رکن<ref name=" Awan " />. سن ۲ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن حضرت علي ڪرم الله وجهه جي ڪنيت ابو تراب تجويز ڪئي<ref name=" ٺٽوي " />. غزوه بدر کان پوءِ ساڳي سال ابو لهب عدسہ نالي ھڪ موذي ۽ وچڙندڙ چمڙي جي بيماري ۾ فوت ٿي ويو<ref name ="الھدہ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، صہ ۶۷ </ref><ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال پاڻ سڳورن {{درود}} پنھنجي نياڻي سيدہ فاطمه الزهراء رضه جو نڪاح حضرت علي ڪرم الله وجهه سان ڪرايو. سن ۳ ھجري ۾ شعبان جي مھيني ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن جو بيبي حفصه بنت عمر سان نڪاح ٿيو. ساڳي سال رمضان جي مھيني ۾ سندن نڪاح بيبي زينب بنت خزيمه ھلاليه سان ٿيو. ھن سال پاڻ سڳورن {{درود}} جن جو ڏھوٽو عبدالله بن عثمان بن عفان وفات ڪري ويو<ref name="ٺٽوي " />. ربيع الاول جي مھيني ۾ ساڳي سال سندن نياڻي سيدہ ام ڪلثوم جو نڪاح عثمان بن عفان رضه سان ٿيو ۽ ساڳي سال امام حسن رضه جو جنم ٿيو. ان جو نالو والدين حرب رکيو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس حسن جو نالو ڏنو<ref name=" علوي" />. شبر، شبير ۽ مشبر ھارون نبي جي پٽن جا نالا ھيا جيڪي عبراني زبان جا لفظ ھيا انھن جو عربي بدل حسن ، حسين ۽ محسن ھيا<ref name="علوي " />. سن ۳ ھجري ۾ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق ۴ ھجري ۾ شراب کي حرام ڪيو ويو<ref name=" طبري " />. ساڳي سال شوال جي مھيني ۾ غزوه احد وارو واقعو پيش آيو جنھن ۾ ۷۰ اصحابي شھيد ٿيا جن ۾ حمزہ رضه، مصعب بن عمير رضه ، عبدالله بن جحش رضه پڻ شامل هئا<ref name="ٺٽوي " />. بدر جي شڪست ھڪ سال پوء قريش مڪي مان ۳۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني تي حملي لاء موڪليو ۽ مسلمانن جو ۱۰۰۰ ماڻھن جو لشڪر مديني مان نڪتو جنھن مان عبدالله بن ابي ۽ سندس ۳۰۰ ساٿي شوط واري مقام لڳ رستي مان ئي واپس مديني موٽي ويا جنھن سبب بنو سلمه ۽ بنو حارثه قبيلن جا ماڻھو پڻ دلشڪستا ٿيا ۽ انھن پڻ موٽڻ جو ارادو ڪيو ھو پر پوء باقي ۷۰۰ ڄڻا جبل احد جي ڪڇ لڳ مديني کان ۴ ميلن جي فاصلي تي پھتا جتي جنگ لڳي<ref name =" مودودي" > تفھيم القرآن، مولانا ابوالاعلیٰ مودوي، جلد ۱, صه ۲۳۰، ۲۸۴, ۲۸۵، ۳۰۰, ۳۵ ايڊيشن، </ref>. قريش جو لشڪر ۱۲ شوال سن ۳ ھجري (20 مارچ 625ع) تي جبل احد لڳ اربع جي ڏينهن خيما کوڙيا ۽ مسلمانن جو لشڪر جمعي ڏينهن مديني مان روانو ٿيو<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي پٺيان احد جبل ھيو ۽ سامھون مڪي وارن جو لشڪر ، پاسي ۾ ھڪ جابلو لنگھ تي عبدالله بن جبير جي قيادت ۾ ۵۰ تيراندازن جو جٿو ويھاريو ويو جن کي حڪم ھيو تہ ڪنھن کي بہ مسلمانن جي لشڪر طرف اچڻ نه ڏين ، ڪنھن صورت ۾ بہ اتان نہ ھٽن ڀلي کڻي پکين کي انھن جون ٻوٽيون نوچيندي ڇونہ ڏسن پر جاء تان ھرگز نه ھٽن<ref name=" مودودي " />. نبي ڪريم {{درود}} جن عبدالله بن جبير جي سرواڻي ۾ پنجاھ کن تيراندازن کي ٻن جبلن وچ واري گھاٽ تي مقرر ڪيو ھو ۽ حڪم ڏنو ھو تہ ھر حالت ۾ پير پٺتي نہ ھٽائين پوء کڻي سوڀ ٿئي يا نہ ٿئي. عبدالله بن جبير ۽ ڪجھ ڄڻا حڪم تي ڪاربند رھيا باقي ٻيا سڀ مال غنيمت جي ميڙڻ ۾ لڳي ويا. عبدالله بن جبير پنھنجي مقام تي ئي شھيد ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي" /><ref name ="دلائل " > دلائل النبوة، بيھقي، جلد ۳, صه ۲۲۹</ref><ref name=" مودودي " />. ،،مشرڪن جي لشڪر ۾ خالد بن وليد رسالدار ھيو جنھن صورتحال جو فائدو وٺندي ۱۰۰ گھوڙي سوارن جي دستي کي احد جبل جي پٺيان ڦيرائي ان جابلو لنگھ کان مسلمانن جي لشڪر تي حملو ڪيو جنھن سان بازي ڦري وئي ۽ ڀڄي ويل دشمن پڻ موٽي اچي حملي آور ٿيا<ref name=" مودودي " />. رڳو ڪجھ جانثار مقابلي ۾ ڄمي بيٺا باقي مسلمانن ۾ ڀاڄ پئجي وئي<ref name=" مودودي " />. جنگ ۾ اھو اڃان تائين حل نہ ٿي سگھندڙ معمو بڻيل آهي تہ آخر مڪي وارا مڪمل فتح کان اڳ ڇو اتان پوئتي موٽي ھليا ويا<ref name=" مودودي " />. غزوه احد ۾ عتبه بن ابي وقاص پاڻ سڳورن {{درود}} کي پٿر ھيون جنھن سان اڳين ڏندن مان ساڄي پاسي ھيٺيون ڏند مبارڪ شھيد ٿيو<ref name="ٺٽوي " />. ابي بن خلف پاڻ سڳورن {{درود}} مٿان تلوار سان حملو ڪيو ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ ۾ ھڪ ننڍڙو نيزو ھيو، جڏھن ويجھو ٿيو تہ ان مشرڪ کي اھو نيزو ھنيو جنھن سان سندس پاسيراٽيون ڀڄي پيون جيڪو پوء مڪي کان ھڪ ڏينھن جي پنڌ تي واقع مرالظھران نالي ڳوٺ ۾ فوت ٿي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. مشرڪن جي لشڪر مان عبدالله بن شھاب پاڻ سڳورن {{درود}} ڏانھن تير اڇلائي کين زخمي ڪيو. اھو بعد ۾ مسلمان ٿيو ۽ امام زھري جو ڏاڏو ھيو<ref name="ٺٽوي " />. کيس عبدالله اصغر پڻ سڏيندا هئا<ref name ="سيرتون " > سيرة ابن اسحاق، صه ۳۰۵ ۽ سيرت ابن ڪثير جي جلد ۳ ، صه ۵۹</ref>. غزوہ احد ۾ عبدالرحمان بن عوف کي ۲۱ زخم رسيا<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="ھشام ابن " > سيرت ابن ھشام، جلد ۲, صہ ۸۸ </ref>. احد جي جنگ ۾ ۷۰ مسلمان شھيد ٿيا<ref name=" مودودي " />. ابوسفيان ويندي وقت مسلمانن کي چيلينج ڪيو تہ ايندڙ سال بدر جي ي مقام تي انھن سان مقابلو ٿيندو.<ref name=" مودودي " /> احد جي شھيدن مان نبي ڪريم {{درود}} جن پھريان حمزه رضه جي نماز جنازه پڙھائي ۽ بعد ۾ سڀني شھيدن جي. ھر شھيد کي آڻي حمزه رضه جي ميت ڀرسان رکيائون پوء ان جي نماز پڙھي وئي اھڙي طرح حمزه رضه جي مٿان ۷۰ ڀيرا نماز پڙھي وئي. ان روايت جي بنياد تي حنفين ويجھو شھيد جي نماز پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. ھڪ روايت مطابق نبي ڪريم {{درود}} جن شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھائي ھئي ان ڪري شافعين ۾ شھيدن جي جنازي جي نماز نہ پڙھي ويندي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ن ۴ ھجري ۾ غزوه بنو نضير جو واقعو پيش آيو جنھن جي پڄاڻي بعد ان قبيلي جي ماڻهن کي سندن گھرن ۽ گھاٽين مان تڙي ڪڍيو ويو<ref name=" ٺٽوي" />. ھڪ روايت مطابق ساڳي سال شراب جي حرمت جو حڪم آيو<ref name="ٺٽوي " />. سن ۴ ھجري ۾ ام المؤمنين بيبي زينب رضه وفات ڪئي. ساڳي سال نماز ۾ قصر جو حڪم آيو. سن ۵ ھجري ۾ غزوه خندق واقع ٿي. جنگ ۾ مخالف لشڪر مان حبان بن قيس جو تير سعد بن معاذ کي پٺي واري ڦڻي ۾ لڳو جيڪو غزوہ خندق ۽ غزوہ بنو قريظه جي پڄاڻي کانپوءِ وفات ڪري ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ساڳي سال غزوہ بنو قريظه ۾ يھودين جو سردار ۽ بيبي صفيه رضه جو پيءُ حيي بن اخطب مارجي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۵ ھجري ۾ بنو مزينہ وارن جي وفد ۽ عبدالقيس واري وفد نبي ڪريم {{درود}} جن سان ملاقات ڪري اسلام ۾ داخل ٿيا. ساڳي سال ذوالحج جي مھيني ۾ رسول الله {{درود}} پنھنجي گھوڙي تي سوار ٿي غابہ ڏانھن وڃي رھيا ھئا تہ گھوڙي تان ڪري پيا جنھن ڪري سندن پير مڙي پيو ۽ پاسي ۾ رھڙا بہ آيا جنھن ڪري ڪيترا ڏينھن گھر کان ٻاهر نه نڪتا ۽ مسجد ۾ بہ نہ وڃي سگھيا ۽ نماز گھر ۾ ويٺي ادا ڪئي<ref name="ٺٽوي " /><ref name =" شرح" > شرح علیٰ المواھب اللدنيہ، زرقاني، جلد ۳, ص ۹۷ </ref>. سن ۵ ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن مديني ۾ گھوڙن جي گوء ڪرائي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name ="جلد ۴ " > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۴, صہ ۳۵۳</ref><ref name ="ابن الاثير ۱ " > اسد الغابہ، ابن الاثير، جلد ۱, صہ ۲۳</ref>. سن ۵ يا ھڪ روايت مطابق ۶ ھجري ۾ غزوه بني مصطلق واقع ٿي جنھن بعد بيبي عائشه رضه مٿان بھتان وارو افڪ جو واقعو پيش آيو<ref name=" ٺٽوي " />. افڪ معني آهي اھڙي ڳالھ ڪرڻ جيڪا حقيقت جي ابتڙ ھجي<ref name=" علوي " />. سن ۶ يا ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن اھڙي منڊي تيار ڪرڻ جو حڪم ڏنو جنھن ۾ ٽن سٽن ۾ محمد رسول الله کليل ھجي. اھڙيءَ طرح يعلیٰ بن اميہ نالي صحابي اھا منڊي تيار ڪئي جنھن جي مھر ۾ مٿين سٽ ۾ الله وچين ۾ رسول ۽ ھيٺين سٽ ۾ محمد اڪريو ويو. منڊي تيار ٿيڻ بعد نبي ڪريم {{درود}} جن عجمي حاڪمن کي ۶ خط موڪلي دين جي دعوت ڏني<ref name=" ٺٽوي " />. اھي خط عمرو بن اميه ذريعي حبش جي حاڪم نجاشي ڏانھن، دحيہ بن خليفه ڪلبي ذريعي روم جي قيصر (سيزر) ھرقل ڏانھن ، عبدالله بن خذافہ سھمي ذريعي ايران جي ڪسرا ( خسرو) پرويز بن ھرمز بن نوشيروان ڏانھن، حاطب بن ابي بلتعہ لخمي ذريعي مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس ڏانھن ۽ شجاع بن وھب ذريعي دمشق جي ھڪ ماڳ غوطہ جي حاڪم حارث بن ابوشمر غساني ڏانهن ۽ سليط بن عمرو ذريعي يمامہ جي حاڪم ھوذہ بن علي حنفي ڏانهن روانا ڪيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۶ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} طرفان اٺن جي گوء پڻ ڪرائي وئي جنھن ۾ پاڻ سڳورن جي ڏاچِي قصواء پڻ شامل ھئي پر ان کان ھڪ اعرابي جو توڏو گوء کڻي ويو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ نبي ڪريم {{درود}} جن عمرةالقضاء ادا ڪيو ۽ ڏاچي تي سوار ٿي مڪي ۾ داخل ٿيا جنھن جي مھار عبدالله بن رواحہ جي ھٿ ۾ ھئي. جڏھن بيت الله جي طواف لاء مسجد الحرام ۾ ۾ داخل ٿيا تہ ڪافر ڪنڊ ۾ ويٺا هئا<ref name=" ٺٽوي " />. ان وقت پاڻ سڳورن {{درود}} جن بلال رضه کي حڪم ڏنو ته ڪعبي جي ڇت تي بيھي اذان چوي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" البدايہ ۲" > البدايہ والنھايہ، جلد ۱, صہ ۲۳۲ </ref> <ref name =" بڪري ۲" > تاريخ الخميس، ديار بڪري، جلد ۲, صه ۶۳ </ref><ref name =" شامي ۵" > سبل الھدہ والرشاد، شامي، جلد ۵, صه ۱۹۳ </ref>. پاڻ سڳورا {{درود}} جن تڏھن ڪعبي ۾ بتن جي ھجڻ ڪري داخل نہ ٿيا ۽ اٺين ھجري ۾ مڪي جي فتح وقت بتن ٽوڙڻ بعد ان ۾ داخل ٿيا<ref name=" ٺٽوي " /> <ref name ="المغازي ۱ " > المغازي، واقدي، جلد ۲, صه ۷۳۸</ref><ref name =" قسطلاني ۲" > شرح علي المواھب اللدنيہ، قسطلاني، جلد ۲, صه ۶۵۷ ۽ ۶۵۸ </ref>. عمرة القضاء جي ادائيگي بعد حمزه رضه جي ننڍڙي نياڻي امامه يا عمارہ پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي چاچا چاچا سڏيندي ڪڍ آئي جيڪا مديني تائين بيبي فاطمه الزهراء رضه وٽ رھي جنھن کي بعد ۾ سندس سؤٽ جعفر رضه جي سنڀال گهٽ آندو ويو جنھن جي گھرواري عمارہ جي ماسي ھئي ۽ نبي ڪريم {{درود}} جن فرمايو تہ ماسي ماء جي جاء تي آهي<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ يا ۸ يا ۱۰ ھجري ۾ رسول الله {{درود}} جن غسان جي حاڪم جبلہ بن ايھم ڏي دين جي دعوت جو خط موڪليو جنھن جي جواب ۾ اھو مسلمان ٿيو<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۷ ھجري ۾ مصر ۽ اسڪندريہ جي حاڪم مقوقس قبطي پاڻ سڳورن {{درود}} جي خدمت ۾ سوکڙيون موڪليون جن ۾ ٻه ٻانھيون ماريه قبطيہ ۽ سندس ڀيڻ سيرين ، يعفور نالي گڏھ، دلدل نالي ھڪ خچر ، ۲۰ عدد نفيس ململ جا ٿان، ھزار مثقال سون ، اعلي قسم جي ماکي ، ھڪ ڪاٺي جي ٺھيل شامي سرمي داڻي ، آئينو ، ڦڻي شامل ھيا<ref name=" ٺٽوي " />. سن ۸ ھجري ۾ صفر جي مهيني ۾ عمرو بن العاص ، خالد بن وليد ۽ عثمان بن ابو طلحه مديني اچي پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي ھٿ تي مسلمان ٿيا جن مان ٻہ مھينن بعد خالد بن وڏو ليد جنگ موته ۾ شرڪت ڪئي ۽ فتح تي کيس نبي ڪريم {{درود}} جن سيف الله جو لقب ڏنو<ref name=" ٺٽوي " />. == غزوات== الله جي راھ ۾ اھا جنگ يا جنگي مھم يا جھادي مھم جنھن ۾ رسول الله {{درود}} جن شرڪت ڪئي ان کي غزوہ سڏيو ويندو آهي. زيد بن ارقم غزوات جو ڪل تعداد ۱۹, جابر بن عبدالله وري ۲۱ ٻڌايو آھي<ref name="علوي " />. موسیٰ بن عقبه، ابن اسحاق، واقدي، ابن سعد، قسطلاني، ابن جوزي ۽ دمياطي انھن جو تعداد ۲۷ ۽ علامه ابو عبدالله شامي پنھنجي ڪتاب ''سبل الھدیٰ والرشاد'' ۾ تعداد ۲۸ ڄاڻايو آهي<ref name=" علوي " /> جن ۾ [[ودان]] جي مقام تي [[غزوه ابوآء]] يا غزوه ودان (۱۱ صفر ۲ ھجري)، [[بواط]] جي مقام تي [[غزوه بواط]] (ربيع الاول ۲ ھجري)، [[بدر]] جي مقام تي [[غزوه سفوان]] يا غزوه بدر اولا ( ربيع الاول ۲ ھجري)، [[عشيره]] جي مقام تي [[غزوه عشيره]] ( جمادالاول ۲ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدر]] ( ۱۷ رمضان ۲ ھجري)، [[قرقرة الڪدر]] جي مقام تي [[غزوه قرقرة الڪدر]] يا غزوہ بني سليم (شوال ۲ ھجري)، [[عريض]] جي مقام تي [[غزوه سويق]] (۵ ذوالحج ھجري)، [[نجد]] جي مقام تي [[غزوه ذي امر]] يا غزوہ غطفان (محرم ۳ ھجري)، [[بحران جو مقام|بحران جي مقام]] تي [[غزوه فرع]] (ربيع الاول ۳ ھجري)، [[مدينه منوره ]] جي مقام تي [[غزوه بنو قينقاع]] (جماد الاول يا شوال ۳ ھجري)، [[احد جبل|جبل احد]] جي مقام تي [[غزوه احد]] ( شوال ۳ ھجري)، [[حمراء الاسد ]] جي مقام تي [[غزوه حمراء الاسد]] (۱۷ شوال ۳ ھجري)، عاليه جي مقام تي [[غزوه بنو نضير]] (ربيع الاول ۴ ھجري)، بدر جي مقام تي [[غزوه بدرالآخيرہ]] يا بدراموعد (شعبان ۴ ھجري)، [[دومة الجندل]] جي مقام تي [[غزوه دومة الجندل]] (ربيع الاول ۵ ھجري)، [[مريسيع]] جي مقام تي [[غزوه بنو مصطلق]] يا غزوه مريسيع (شعبان ۵ ھجري)، مدينه منوره جي مقام تي [[غزوه خندق]] (شوال ۵ ھجري)، [[غران]] جي مقام تي [[غزوه بنو قريظه]] (ذوالقعد ۵ ھجري)، [[نجران]] جي مقام تي [[غزوه بنو لحيان]] (رجب 6 ھجري)، [[حديبيه]] جي مقام تي [[غزوه حديبيه]] (ذوالقعد 6 ھجري)، [[ذي قرد]] جي مقام تي [[غزوہ ذي قرد]] ( ذوالحج 6 ھجري)، [[خيبر]] جي مقام تي [[غزوہ خيبر]] ( محرم ۷ ھجري), [[واديء القریٰ]] جي مقام تي [[غزوہ واديءِ القریٰ]] ( صفر ۷ ھجري)، نجد جي مقام تي [[غزوہ ذات الرقاع]] يا غزوہ محارب و بني ثعبله ( ۱۰ ربيع الاول ۷ ھجري), مڪي شريف جي مقام تي غزوہ [[فتح مڪه]] (۱۰ رمضان ۸ ھجري), [[حنين]] جي مقام تي [[غزوہ حنين]] ( 6 شوال ۸ ھجري), [[طائف]] جي مقام تي [[غزوہ طائف]] ( شوال ۸ ھجري), [[تبوڪ]] جي مقام تي [[غزوہ تبوڪ]] ( رجب ۹ ھجري). جيڪي لشڪر رسول الله {{درود}} جن اصحابين جي اڳواڻي ۾ جھاد لاء روانا ڪيا پر پاڻ شرڪت نہ ڪئي ان جنگي مھم کي سرايا يا بعوث سڏيندا آهن. اھڙين جنگي مھمن جو تعداد اٽڪل ۷۹ ھيو. ===صلح حديبيه=== سن ۶ ھجري ۾ سومر جي ڏينهن ذوالقعد جو چنڊ ڏسي نبي ڪريم {{درود}} جن احرام ٻڌو ۽ عمري جي نيت سان ۱۳۰۰ ھڪ روايت مطابق ۱۴۰۰ يا ۱۵۰۰ مسلمانن ۽ قرباني لاءِ ۷۰ اٺن سميت مڪي ڏانھن روانا ٿيا ۽ جڏھن حديبيه پھتا تہ مشرڪن سندن رستي روڪ ڪئي جنھن بعد صلح ٿي ۽ مسلمانن بغير عمري جي موٽي ويا<ref name=" ٺٽوي " />. حديبيه ۾ صحابين ھڪ ٻٻر جي وڻ جي ھيٺان ويھي نبي ڪريم {{درود}} جن جي ھٿ تي ھٿ رکي بيعت ھنن لفظن ۾ ڪئي تہ "جي موت بہ آيو تہ پٺتي نہ ھٽنداسون". بيعت ۾ سڀ کان پھريون شخص ابو سنان وھب بن محصن اسدي ھيو<ref name="ٺٽوي " />. صلح واري موقعي تي معاھدو ڪيو ويو ته ڌريون ڏھن سالن تائين جنگ نہ ڪنديون. معاھدو حضرت علي ڪرم الله وجهه جن لکيو<ref name=" ٺٽوي " />. واپسي ۾ رستي ۾ سورة الفتح نازل ٿي === خيبر جي فتح=== سن ۷ ھجري ۾ غزوه خيبر واقع ٿي<ref name=" ٺٽوي" />. خيبر ۾ يھودين جا ۶ قلعا واقع ھيا جن مان سڀ کان مضبوط قلعو قموس ھيو جنھن جو مالڪ مرحب نالي سردار ھيو<ref name=" علوي" />. غزوه خيبر جي موقعي تي نبي ڪريم {{درود}} فرمايو تہ:"سڀاڻي اسان اسلامي جھنڊو ان شخص جي حوالي ڪنداسون جيڪو الله ۽ ان جي رسول سان محبت ڪندڙ ھوندو ۽ الله ۽ ان جو رسول ان سان محبت ڪندڙ ھوندا". ٻئي ڏينهن اھو جھنڊو علي بن ابي طالب رضہ کي ڏيندي فرمايو تہ: " اي علي! ھتان جي رھاڪن سان وڙھڻ ۾ تڪڙ نہ ڪجانء، پھريان سندن آڏو دين جي دعوت ۽ الله جي حقن جي ڄاڻ رکجان. پوء رب سائين ھڪ ماڻھو کي به تنھنجي ھتان ھدايت تي ھلايو تہ تنھنجي لاء اھو ڳاڙھن اٺن کان بہ ڀلو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. ھن غزوہ ۾ مسلمانن جي لشڪر مان ۱۵ ماڻھو فوت ٿيا جڏھن ته يھودين جا ۹۳ ڄڻا مارجي ويا جن ۾ انھن جا جنگي جوڌا مرحب ۽ سندس ڀاء حارث، ٻہ سردار عامر ۽ ياسر پڻ شامل هئا<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب ، حارث ۽ عامر کي علي بن ابي طالب رضہ ۽ ياسر کي زبير بن عوام ۽ ھڪ ٻي روايت مطابق علي بن ابي طالب رضہ قتل ڪيو<ref name=" ٺٽوي " />. مرحب سان ويڙھ دوران علي بن ابي طالب تلوار جو زوردار وار مرحب جي مٿي تي ڪيو جيڪو ان جي لوھي ٽوپلي، ۽ مٿي کي چيري سندس ڏندن تائين لڳو ۽ مرحب مارجي ويو<ref name=" Awan " />. جنگ ۾ جڏھن ڇتي ويڙھ شروع ٿي تہ پاڻ سڳورن {{درود}} فرمايو ته "ھاڻي تنور تتو آھي"<ref name=" ٺٽوي " />. سخت ويڙھ بعد قاموس قلعو مسلمانن جي قبضي ۾ آيو تہ يھودين رحم جي درخواست ڪئي جيڪا قبول ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. خيبر جي فتح بعد مرحب جي ڀائٽي ۽ ھڪ امير سلام بن مشڪم جي زال زينب بنت حارث نبي ڪريم {{درود}} جن دعوت ڪئي جنھن ۾ ٻاڪري گوشت جي ڀاڄي ۾ زھر وجھي کين کارايو پر نبي ڪريم {{درود}} جن کيس معاف ڪري ڇڏيو ۽ بعد ۾ اھا عورت مسلمان ٿي وئي<ref name=" ٺٽوي " /><ref name =" الاصابہ ۱" > الاصابہ، ابن حجر، جلد ۴, صہ ۳۱۴ </ref>. ھڪ ٻي روايت مطابق جڏھن بعد ۾ زھر سبب بشر بن براء فوت ٿي ويو تہ ان جي قصاص ۾ کيس قتل ڪيو ويو<ref name="ٺٽوي " /><ref name ="البدايہ ۱ " > البدايہ والنھايہ، ابن ڪثير، جلد ۴, صہ ۲۱۰ </ref>. === مڪي جي فتح=== صلح حديبيه کان پوء مسلمانن کي امن سان تبليغ جو موقعو ملي ويو. قريش جي بڇ تي سندن اتحادي بنو بڪر قبيلي وارن بنو خزاعہ وارن تي حملو ڪيو جنھن ۾ قريش جا عڪرمہ بن ابوجھل ۽ صفوان بن اميه وارا شناخت مٽائي بنو بڪر وارن سان گڏجي وڙھيا. انھن حرم ۾ پناھ ورتي پر کين اتي قتل ڪيو ويو. بنو خزاعہ وارا مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} وٽ دانھن کڻي آيا ۽ انصاف جي گھر ڪئي. نبي ڪريم {{درود}} قريش ڏانھن ھيٺين ٽن شرطن مان ڪو به ھڪ قبول ڪرڻ جو مطالبو ڪيو: <br/> # جن کي قتل ڪيو ويو انھن جي خون بھا ادا ڪيو.<br/> # قريش بنو بڪر قبيلي سان اتحاد ختم ڪن.<br/> #صلح حديبيه جي منسوخي جو اعلان ڪن.<br/> قريشن صلح حديبيه جي منسوخي جو شرط قبول ڪيو. جڏھن مسلم نمائندو واپس ھليو ويو تہ پوء انھن ارادو تبديل ڪيو ۽ ابوسفيان مديني ۾ نبي ڪريم {{درود}} سان صلح حديبيه جي ٻيھر بحالي لاء ملڻ آيو پر نبي ڪريم {{درود}} ساڻس نه مليو. ھن صحابين کي منٿ ڪئي تہ سندس مدد ڪن پر ڪجھ نہ وريس<ref name="Awan " />. ۱۰ رمضان سن ۸ ھجري تي مسلمانن جي ڏھ ھزار ماڻھن جي لشڪر سان نبي ڪريم {{درود}} مڪي ڏانھن روانو ٿيو. حرم ۾ رتوچاڻ کان بچڻ خاطر ان روانگي کي مخفي رکيو ويو تہ جيئن مڪي وارن کي تعجب ۾ وجھجي. جڏھن مڪي ٻاھران خيما کوڙيا ته رات جو لشڪر جي ھر سپاھي کي الڳ باھ ٻارڻ جو حڪم ڏنو. ان وقت باھ جي ھڪ مچ جو مطلب ۱۰ کان ۱۵ ماڻھن جي بيٺڪ سمجھيو ويندو ھو<ref name=" Awan " />. ابوسفيان ، حاڪم اب حزام ۽ بديل ابن ورقه صلح جي لاء مسلمانن جي ڪئمپ ۾ پھتا پر ھاڻي اھو وقت ڪانه رھيو. ان بعد ابوسفيان عباس بن عبدالمطلب جي مدد سان نبي ڪريم {{درود}} وٽ معافي لاء پيش ٿيو. عمر بن خطاب کيس اسلام جو سخت دشمن ھجڻ ڪري مارڻ لاء زور ڀريو پر نبي ڪريم ان تي رحم ڪندي فرمايو تہ ڊپ نہ ڪر. ان کي اسلام ۾ داخل ٿيڻ جي دعوت ڏني وئي پر ھو ان لاء راضي نہ ھيو. جڏھن ٻئي ڏينهن تي اسلامي لشڪر جا جٿا مڪي ۾ داخل ٿيندي ڏٺا تہ پوء مسلمان ٿيو<ref name=" Awan" />. مڪي وارن مقابلو نہ ڪيو پر عڪرمہ جي ٽولي خالد بن وليد واري جٿي تي حملو ڪري ٽن مسلمانن کي ماريو ۽ عڪرمہ جي جٿي مان ۱۳ ڄڻا مارجي ويا ۽ عڪرمہ ڀڄڻ تي مجبور ٿي ويو. ڪعبي ۾ موجود ۳۶۰ بتن کي ڊاٿو ويو<ref name=" Awan " />. اعلان ڪيو ويو تي جيڪي گھرن جي اندر در بند ڪري ويھندا، جيڪي ھٿيار ڦٽي ڪندا يا جيڪي ابوسفيان جي گھر ۾ پناھ وٺندا انھن لاء عام معافي ھوندي. جن جن نبي ڪريم {{درود}} سان مجرمانه زيادتيون ڪيون ھيون نبي ڪريم {{درود}} انھن سڀني کي معاف ڪري ڇڏيو<ref name=" Awan " />. مڪي جي فتح بعد مديني ڏانهن ھجرت ڪرڻ جي فرض جي حڪم کي رد ڪيو ويو<ref name=" ٺٽوي " />. ===طائف جي فتح=== مڪي جو فتح بعد طائف وارا بدوين جا ھوازين، ٽقف ۽ ٻيا مشرڪ قبيلا مسلمانن تي حملي جو منصوبو جوڙڻ لڳا. نبي ڪريم {{درود}} جن سندن مڪي تي چڙھائي کان اڳ ساڻن جنگ جي تياري ڪئي ۽ شوال سن ۸ ھجري ۾ ٻارھن ھزار مسلمانن جي لشڪر سان طائف طرف روانا ٿيا ۽ جڏھن حنين جي اونھي ۽ سوڙھي وادي ۾ مڪي کان ۱۰ ميلن جي فاصلي تي طائف واري رستي تي پھتا تہ مٿانھن پاسن کان سندن مٿان تيرن جي برسات ڪئي وئي<ref name=" Awan " />. مسلمانن جي لشڪر ۾ ڀاڄ پئي رسول ڪريم {{درود}} کين سڏيندو رھيو. مؤمن ڀاڄ وارن مان رستو ڪڍي گھوڙا پڻ ڇڏي پيغمبر طرف وڌي ويڙھ شروع ڪئي جنھن بعد مشرڪن ۾ ڀاڄ پئي ۽ ثقف وارن طائف ۾ پناھ ورتي<ref name=" Awan" />. مسلمانن اڳتي وڌي طائف جو محاصرو ڪيو جنھن بعد طائف فتح ٿي ويو. قيدين کي آزاد ڪيو ويو ۽ طائف وارن قبيلن کي معافي ڏني وئي جن جي وڏي اڪثريت اسلام ۾ داخل ٿي وئي. مال غنيمت کي مڪي جي تازو اسلام ۾ داخل ٿيندڙن ۾ ورھايو ويو<ref name=" Awan " />. ==قرآن ۾ سندس تعارف== "اسان توھان کي حق جي علم سان خوشخبري ڏيڻ وارو ۽ ڊيڄارڻ وارو ڪري موڪليو"..(سورة البقرہ جي آيت ۱۱۹). "مان توھان جي وچ ۾ توھان مان ئي ھڪ رسول موڪليو، جيڪو توھان کي منھنجون آيتون ٻڌائي ٿو ، توھان جي زندگين کي سنواري ٿو ، توھان کي ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو، ۽ توھان کي اھي ڳالھيون سيکاري ٿو جيڪي توھان نہ ڄاڻيندا هئا"...(سورة البقرہ آيت ۱۵۱). "اسان توکي ماڻھن لاء ھڪ رسول بڻائي موڪليو آهي. جنھن رسول جي اطاعت ڪئي ان دراصل الله جي اطاعت ڪئي".. (سورة النساء آيت ۸۰). "تون الله جي راھ ۾ وڙھ، تون پنھنجي ذات کانسواءِ ڪنھن ٻئي لاء ذميدار ناھين" (سورة النساء آيت ۸۳). "اي پيغمبر! جيڪو ڪجھ رب طرفان توتي نازل ڪيو ويو آهي اھو ماڻھن تائين پھچاء، جيڪڏهن تون ايئن نہ ڪيو ته تو پنھنجي پيغمبري جو حق ادا نہ ڪيو". ( سورة المائدہ ، آيت ۶۷). " محمد ان کانسواءِ ڪجھ ناھي بس ھڪ رسول آھي ، ان کان اڳ ٻيا رسول بہ گذاري چڪا آهن"... ( سورة آل عمران ، آيت ۱۴۴). "( اي پيغمبر) اھا الله جي رحمت آ جو تون ھنن ماڻھن لاء ڏاڍو نرم مزاج آھين " (سورة آل عمران ، آيت ۱۵۹). " درحقيقت مومنن تي الله اھو وڏو احسان ڪيو آھي جو سندن وچ ۾ انھن منجھان ھڪ اھڙو رسول اٿاريو جيڪو کين ان جون آيتون ٻڌائي ٿو ، سندن زندگين کي سنواري ٿو ۽ کين ڪتاب ۽ حڪمت جي تعليم ڏئي ٿو..." ( سورة آل عمران ، آيت ۱۶۴). == الوداعي حج == ۲۵ ذوالقعد ۱۰ ھجري (23 فيبروري 632) تي نبي ڪريم {{درود}} حج جي لاء مڪي مان مسلمانن جي ھڪ تمام وڏي اڪثريت سان گڏجي روانا ٿيا ۽ ۴ ذوالحج تي مڪي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. ۸ ذوالحج تي منا پھتا جتي ۹ ذوالحج جي صبح تائين ترسيا ۽ پوء عرفات پھتا جتي نمرا ۾ خيما کوڙيا ويا<ref name=" Awan" />. اتي مسلمانن جو مجموعو ھڪ لک چاليھ ھزار جي لڳ ڀڳ ھيو. اھو حجةالبلاغ ( وڏو حج) ۽ حجة الوداع (الوداعي حج) سڏيو ويو<ref name="Awan " />. نبي ڪريم {{درود}} سٽ تي ويھي خطبو ڏنو. مقرر ٿيل ماڻھو وڏي آواز خطبي جي لفظن کي دھرائي رھيا ھئا تہ جيئن سمورن حاجين تائين خطبو پھچي<ref name=" Awan " />. ==سندس وڇوڙو== صفر جي آخري رات دير سان جنت البقيع طرف اصحابين جي قبرن طرف ويا ۽ انھن ڏينھن ۾ کين مٿي ۾ سور ۽ بخار شروع ٿي چڪو ھو. وفات کان ۳ ڏينھن اڳ ڪمزوري ايتري وڌي وئي جو ابوبڪر صديق کي نماز جي امامت لاء چونڊيائون<ref name=" Awan " />. آخري ڀيرو امامت لاء علي بن ابي طالب ۽ فضل بن عباس جي سھاري سان مسجد نبوي ۾ داخل ٿيا<ref name=" Awan " />. سندن وفات بيبي عائشه رضه واري گھر ۾ ٿي جتي سندن تدفين ٿي جنھن جي مٿان ھاڻي سبز گنبذ واقع آهي<ref name="Awan " />. ==روضو مبارڪ== == توھين رسالت جا واقعا ۽ قانون== ==سيرت تي لکيل مستند ڪتاب== ===حديثن وارا مستند ڪتاب=== ==حضرت محمد صه ۽ مغربي فلاسافر== [[فائل:Muhammad Seal.svg|thumb|left|upright=0.8|حضرت محمد {{درود}} جي مھر جيڪا منڊي ۾ جڙيل ھئي ۽ سرڪاري خط و ڪتابت ۾ استعمال ڪئي ويندي ھئي]] ” پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي باري ۾ گوئٽي هڪ ڊگهو نظم لکيو جيڪو '''Mahomet's Gesang''' جي نالي سان مشهور آهي. ان نظم ۾ گوئٽي پاڻ سڳورن {{درود}} جي چهري جي هڪ محبت ڀري تصوير چٽي آهي هن نظم آخر ۾ گوئٽي لکيو آهي ته: ”پاڻ سڳورن {{درود}} جن جي چهري مبارڪ تي نظر پوڻ سان انسان سندن مفتون ٿي پوندو.“ جرمن فيلسوف لائبنز (Leibniz) (1646-1716ع) متعلق پروفيسر اشپيز لکيو آهي ته پاڻ سڳورن {{درود}} جن کي ’دين الفطرت‘ جو باني سمجهندو هو.<ref>ڊاڪٽر قاضي نبي بخش؛ رسالو:مهراڻ؛ ڇپيندڙ:سنڌي ادبي بورڊ؛ 1962ع</ref> ==درود ۽ صلوات== [[فائل:Salavat of the prophet.png|thumb|left|upright=1.5|صلوات]] ==حوالا== {{حوالا}} [[زمرو:اسلام]] [[زمرو:محمد|*]] 155quvtjljfbvmso9c2vwxq5zjoemtn 0 11230 240431 42781 2022-08-29T11:54:51Z Shihab1729 15951 image added #WPWP #WLA wikitext text/x-wiki [[فائل:A drink for relaxation......11.jpg|thumb|245x245 عڪسلون|ميوي جو رس]] شربت عام طور تي [[پاڻي]] کان علاوه ڪنهن به اهڙي پيئڻ واري شيء کي چيو ويندو آهي جيڪا سڪون جي لاء استعمال ڪئي وڃي. پاڻي به شربت آهي. اولهه جي ملڪن ۾ هن مان عام طور تي [[شراب]] مراد ورتو ويندو آهي. شربت جا ڪافي قسم آهن * ٿڌا شربت * گرم شربت * الڪوحل وارا * بغير الڪوحل وارا 3g1mebaycagdagjofevcyjdt2tz6mko 0 56978 240423 233626 2022-08-28T23:49:48Z Kwamikagami 8844 wikitext text/x-wiki [[File:Feminism symbol.svg|thumb]] عورتازاد (feminism): فيمنزم يا عورتازاد ڪيترين ئي تحريڪن تي مشتمل هڪ نظريو، هڪ فڪر آهي،<ref>{{حوالو_ويب|url=http://dic.sindhila.edu.pk/index.php?txtsrch=Feminism|title=Feminism {{!}} Online Sindhi Dictionaries {{!}} آن لائين سنڌي ڊڪشنريون|website=dic.sindhila.edu.pk|access-date=2020-03-17}}</ref> جنهن جو مقصد [[ناري|عورتن]] لاءِ سياسي ، سماجي، معاشي حقن ۽ موقعن جي حاصلات آهي، جيڪي کين جنسي برابريءَ جي بنياد تي ملڻ گهرجن. ڇو ته [[ناري|عورتن]] واري انهي [[عورتن جي جدوجهد|تحريڪ]] مطابق [[مرد|مردن]] پنهنجي مخصوص نظام تحت عورتن کي هميشه سياسي، سماجي، معاشي ۽ نفسياتي طور محروم ۽ غلام رکيو آهي، جنهن لاءِ سڀ کان وڏو الزام انهي تحريڪ پاران پدري نظام Patriarchy کي ڏنو ويندو آهي. ان کان علاوه سندن چوڻ موجب پدري نظام جنسيت Sexist تي مبني آهي، جيڪو غلط آهي. پدري نظام موجب عورتون پيدائشي طور ڪمتر Inferior، جڏهن ته مرد Superior ڄاڻايو ويو آهي. جڏهن ته عورتازاد انهي حياتياتي فرق (Biological Difference) کان انڪاري نه هوندي به انسان طور برابريءَ جي لاءِ ڪوشان آهي. سندن چوڻ موجب اها سڃاڻپ ثقافتي ۽ سماجي گهڙت Social Construction آهي، جيڪا ئي عورتن کي عورت بجاءِ مادي، هيڻي يا زناڻو بڻائي ٿي، ڇوته عورت جي ڪمزور، هيڻي ۽ نااهل هجڻ واري سڃاڻپ بايولاجيڪل نه، پر پدري اثر واري ثقافتي ۽ سماجي آهي. پدري نظام ئي اهڙي شناخت تي زور ڏي ٿو. سنڌي ادب ۾ خيرالنساءِ جعفري، نور الهديٰ شاهه، فهميده حسين، سحر امداد، تنوير جوڻيجو، نذير ناز، عطيه دائود، امر سنڌو ۽ ٻين ڪيترن ليکڪائن جي لکڻين ۾ ان فڪر جا عڪس ملن ٿا. <ref>.ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي</ref> == حوالا == {{حوالا}} [[زمرو:جنسيت]] [[زمرو:فيمينزم]] i8qdsk9fkcm6kppp0y209noep1cyx1o